12 December 2003 was dan de grote dag!!!
Het was vreselijk spannend........... Hoe dichter we bij de vrijdag kwamen hoe enger ik het vond en hoe banger ik werd dat het niet zou lukken of iets dergelijks. Ik haalde me van alles in mijn hoofd..........de wc heeft dan ook flink wat overuren gedraaid (nog net geen overstroming J)
Ik vond zelf mijn reactie een beetje vreemd hoor. Ik heb al voor zoveel hete vuren gestaan inmiddels maar voor deze aansluiting was ik veel zenuwachtiger dan voor alle operaties!

Gelukkig bleken alle zenuwen, angst en vrees voor niets geweest te zijn.
De audioloog (Emile de Kleine) ging de elektroden één voor één stimuleren. Ik zag hem steeds andere toetsen van zijn laptop intikken. Maar er kwam geen geluid in mijn hoofd. Toen dacht ik wel even......'zie je nou wel, mijn voorgevoel komt uit'.L

En opeens.........poingggggg...........geluid!!!!! JA…..ik hoorde iets.....'mag ik nog eens'?...... en weer........poingggggg!!!! Alle zenuwen waren op slag verdwenen en er zat weer een vrolijke, enthousiaste Conny in de stoel. Dat was echt een moment om niet te vergeten JJJJ An (mijn vriendin en co-therapeut) was ook dolblij want ook zij had in vreselijke spanning gezeten.

Vol concentratie luisteren of ik iets hoor.

Daarna volgde de andere elektroden. Telkens vol spanning luisteren of ik iets hoorde tussen het klokkengebeier en vliegtuig geraas in mijn hoofd door.
En ja hoor......een donkere tuuuuuuuuut .......daarop weer een hogere pieeeeep of een lage bzzzzzzzzzzz.
Nadat we 11 elektroden gedaan hadden, hebben we een korte pauze gehouden, want het vraagt wel veel inspanning.
Met de emoties viel het mee, ik had gedacht te gaan janken zodra ik iets hoorde maar dat gebeurde niet.
Ik was gewoon heel blij, enthousiast en vrolijk.
Na de pauze gingen we weer verder met de overige 11 elektroden. Ook deze deden het allemaal.

Vol blijdschap verder met de afregeling

Na nogmaals een korte pauze ging Emile het programma instellen. Ik kreeg een briefje voor mijn neus waarop stond Te hard Hard Hard, maar prettig Prettig Zacht maar prettig Zacht Te zacht

Bij iedere elektrode moest ik van het geluid aangeven hoe ik dat vond klinken. Vooral de eerste geluiden vond ik erg moeilijk. Hierna weer een korte pauze en toen kwam er weer een spannend moment............ ik zou met de CI gaan horen!

Toen zat ik echt te trillen op m'n stoel van de spanning.........de toontjes is één ding maar nu zouden alle toontjes door elkaar gehutseld worden en met die 'brij' zou ik gaan horen!
Emile liet het batterij hoesje van de CI op tafel vallen………. Ik hoorde het!!
Ik zei heel enthousiast: "Dat hoor ik, het maakt een rinkelgeluid".
Toen ik dat zei, hoorde ik mezelf praten! Luid, duidelijk en woordelijk..........ik vond het wel akelig om mezelf te horen praten. Ik had mijn eigen stem nog nooit gehoord. Ineens hoor je dan jezelf maar op een hele rare manier.

An kon ik wonderwel meteen verstaan......ECHT WAAR !! Ik kreeg alleen de slappe lach. Ze sprak net als Mickey Mouse........ik zelf trouwens ook hoor.J De stem van Emile klonk hetzelfde als die van An, daar kreeg ik weer de slappe lach van. Hij had een vrouwenstem ook met mickey mouse toontje en alles klonk ééntonig. Het klonk allemaal als .....mieehmiehmiehmiehmie......... Als ik het mondbeeld er bij zag dan kon ik er woorden uithalen. Zonder mondbeeld bakte ik er niks van en klonk alles dus als .....mieehmiehmiehmiehmie......... Ik vond het zelf al heel wat dat ik al iets kon horen, had daar echt niet op gerekend. Ik had verwacht een krakerig, stotterig soort stroomstoot te gaan voelen/horen ........ echt niet dus! An en Emile merkte trouwens meteen op dat mijn stem met de CI ineens heel anders klonk! An vond dat mij stem nu veel mooier klonk.....zachter en minder scherp. Ik vond dat heel leuk om te horen. Zelf merkte ik het niet, voor mijn gevoel klonk hij heel raar en ook als Mickey Mouse. Te gek eej........dat dit al kan! J

De blijdschap straalt van mijn gezicht af

Daarna nog even voor controle langs Dr. Holm. Ook hij had een vrouwenstem gekregen J
Dr. Holm was ook heel blij dat de aansluiting zo goed was gegaan.

In de auto hoorde ik een ruis en er leek een ritme in te zitten.......bleek de radio te zijn!
Daarna heb ik de CI uit gedaan want de auto maakte een hoop herrie. Een geraas en ik kon toch niets meer volgen.
Toen was het geluid eerlijk gezegd wel vervelend.

Thuis heb ik de CI meteen weer in gedaan.
Ik wilde proberen mijn vader te verstaan maar dat viel wat tegen.
Ik hoorde hem wel maar verstaan kon ik hem niet.

Nu ben ik dus op ontdekkingsreis in de wereld van het geluid! J
Eigenlijk maakt alles geluid maar alles klinkt hetzelfde.
Ik hoor geluid van het intikken van het toetsenbord...........miemiemiemie…….. en zo klinkt eigenlijk alles.
Het stromen van water is meer een sissend geluid en lijkt op een waterval i.p.v een straaltje water.
De deur die open en dicht gaat is weer een krassend en vervelend geluid.
Ik heb in mijn logboek al een hele waslijst staan van geluiden die ik gehoord heb !

Gelukkig weet ik uit de ervaringen van andere CI-gebruikers, dat het geluid de komende tijd alleen maar zal verbeteren.
De CI zal de komende tijd nog verschillende keren opnieuw afgesteld gaan worden.
Daarbij de revalidatie/hoortraining en het wennen aan het nieuwe geluid.
Ik ben reuze benieuwd!

Het is wel erg vermoeiend hoor! Ik wil nu geluid in mijn hoofd hebben en alles ontdekken!
Maar ik moet ook niet meteen teveel willen denk ik?!

Woensdag 17 en Donderdag 18 december is de volgende stap.
Ik moet dan eerst naar het ziekenhuis voor de 2e afregeling (fitting) en daarna naar de het revalidatiehuis voor de eerste twee revalidatie dagen..........weer Spannuund JJJ

Over de revalidatie kan je meer lezen op de volgende pagina!