Zaterdag 27 September 2014

Het was vroeg dag vanochtend, om 05:30u ben ik al opgestaan. Iets na 06:00u naar beneden want Emma Marie zou hierheen komen om samen met mij in de Valystaxi naar Den Bosch te gaan. De taxi was besteld voor 06:30u en mag dan 15 minuten eerder of later komen. Uiteindelijk kwam hij 20 minuten later. Eric zat ook al in de taxi en zo zijn we gezellige met z’n drieën naar Den Bosch gebracht. Daar kwamen we tegen 07:45u bij het VNB-kantoor aan.
We werden verwelkomd met een lekker kopje koffie/thee. De pelgrims en vrijwilligers zaten verspreid door het hele gebouw. Ik kreeg een plekje achter het bureau van de VNB-directeur…….was ik zomaar eventjes directrice   Terwijl ik daar lekker mijn thee zat te drinken en er steeds meer mensen binnen stroomde, zag ik een mevrouw met microfoon naar Emma Marie gaan. Mooi dacht ik, dan komt ze niet naar mij.
Toch kwam zij even later wel mijn kant op en kreeg ook de microfoon voorgehouden. De mevrouw bleek Mieke Lamers te zijn, medewerkster van KRO/RKK en zij interviewde ons voor Kruispunt radio. Het interview werd ’s avonds al op de radio uitgezonden en is nog terug te luisteren op: http://www.vnb.nl/Nieuws_reader.aspx?nieuwsId=1865

Rond 08:30u gingen we naar buiten richting de bus. Ik bleef in mijn rolstoel zitten en kreeg een mooi plekje achterin de bus, achter de stoelen. Dat was handig want zo kon de tablet waarop ik de tolktekst van mijn schrijftolk Gea, kan meelezen mooi aan de rugleuning van de stoel voor mij gehangen worden.
Na een korte toespraak van VNB voorzitter Ton Huitink, vertrok de bus om 08:55u. Kort na vertrek nam Pater Bouke Halma het woord en hebben we samen een reisgebed gebeden. De reis door Nederland verliep vlot en rond 10:50u kwamen we aan in het Kloosterdorp Steyl. Daar warden we in Brasserie ’t Vaerhoes, ontvangen met koffie/thee en een heerlijk stuk Limburgse vlaai. Na deze koffiestop vertrokken we om 11:15u richting Duitsland.

Tijdens het reizen werden de lunchpakketten uitgedeeld en hebben we lekker zitten smikkelen in de bus. Om 13:40u hebben we een pauze gehouden op een hele mooie plek. Namelijk bij het uitzichtpunt over het Moezeldal. Een heel mooi vergezicht had je daar, prachtig. Na even genoten te hebben van het uitzicht en wat frisse buitenlucht opgesnoven te hebben gingen we na een half uurtje weer rijden.
Door drukte en omleidingen op de Duitse wegen kwamen we bijna 2 uur later dan gepland aan in Speyer. Hier hebben we een bezoek gebracht aan de Dom van Speyer. Deze dom is de grootste kerk in Romaanse stijl ter wereld. In de Dom werden we verrast door de aanwezigheid van een koor, dat enkele liederen zong. Na drie kwartier moesten we helaas onze weg alweer vervolgen om tijdig bij onze overnachtingplaats aan te komen. Tijdens deze rit hadden we ook hinder van omleidingen/werkzaamheden op de weg. Een uurtje later dan gepland arriveerden wij rond 20:00u bij Kloosterhotel Elisabeth aan de Bodensee. Hier gingen we eerst dineren en na het diner naar onze kamer, het was toen al 21:30u. Na ons geïnstalleerd te hebben met hulp van Frank en Bep, zijn we gaan slapen. Het was een lange maar ook een mooie dag.

Zondag 28 September 2014

Vandaag begonnen we de dag met een mooie eigen viering in de kapel van het Kloosterhotel. Daarna zijn we rond de klok van 09:45u vertrokken richting Italië. Ook nu hadden we hinder van wegomleidingen. We rijden deze ochtend door maar liefst drie landen. Vertrokken in Duitsland, via een stukje Zwitserland en om 11:00u passeren we grens van Oostenrijk. Terwijl we door Zwitserland rijden, zie ik een wegwijzer staan naar Conny-land……heb ik zonder het te weten zomaar mijn eigen land!

Mieke en ik hebben vandaag een verrassing voor onze reisgenoten. Ik had thuis voor iedereen loom-armbandjes gemaakt in de kleuren van de Italiaans vlag; rood, wit, groen. Omdat we vandaag in Italië aankomen, krijgt iedereen een armbandje.

Het is weer ontzettend genieten van het landschap om ons heen. De Alpen zijn zo indrukwekkend en mooi. Onderweg houden we een pitstop langs de snelweg in de buurt van Klosterle. Daarna rijden we via de Brennerpas naar Italië waar we in Vipiteno op zoek gaan naar ons lunchadres. Dat was even een flinke zoektocht maar uiteindelijk hebben we het toch gevonden en konden we rond 14:15u aan tafel schuiven. We mochten kiezen tussen twee gerechten en ik nam de schnitzel. Dat was er een van een flink formaat, maar smaakte wel goed.

Na de lunch hadden we nog tijd om buiten wat rond te kijken en te wandelen, genietend van het prachtige berglandschap. We hebben veel lol gehad om de groepsselfie die Frank gemaakt heeft. Hij heeft er heel wat toeren voor uit moeten halen maar uiteindelijk hebben we wel een hele leuke foto er aan over gehouden.
Om 16:45u werd het weer tijd om richting onze overnachtingplaats Trento te vertrekken. Onderweg naar Trento was het ook weer genieten van volgens mij de Dolomieten waar we toen doorheen reden. We zijn nog niet in Rome en ik geniet al volop van de reis.

Om 18:30u arriveren we bij Hotel Everest in Trento. Hier worden eerst de kamersleutels uitgedeeld waarna we de gelegenheid hebben om – met hulp van de vrijwilligers – de koffers naar de kamer te brengen en ons te installeren. Om 19:30u worden we alweer beneden verwacht voor het diner. Het is bijna 21:30u als we terug op de kamer komen. Na een verfrissende douche duiken we ons bed in. Het was weer een prachtige reisdag maar ook een lange en vermoeiende dag, onze nachtrust kunnen we goed gebruiken.

Maandag 29 September 2014

Vandaag is ons einddoel in zicht: Rome! Om 08:00u vertrekken we al uit Trento. Onderweg genieten we weer van het prachtige landschap en we maken een korte pitstop. Onderweg wordt er in de bus (afgelopen dagen ook) regelmatig iets verteld over de omgeving waar we rijden. Mieke en ik hebben nog een verrassing, nu we Rome naderen krijgt iedereen nog een Loom-armbandje uitgereikt, nu in de kleuren van het Vaticaan geel-wit.

Rond 12:30u arriveren we in de prachtige omgeving van het ‘Diga di Bilancino’, een heel mooi meer. Hier picknicken we heerlijk in de Italiaanse zon, dit is echt vakantie vieren!
Na de picknick en nodige foto’s gaan we om 13:30u op weg voor de laatste 300 km naar Rome. Onderweg maken we nog een pitstop waar Eric en ik genieten van een lekker ijsje.

Rond 17:00u zijn we bij de tolpoortjes van Rome en drie kwartier stopt Marc met zijn bus voor de kerk ‘Paulus buiten de muren’. We stappen daar uit om een kijkje in de kerk te nemen. Bij de kerk maken we ook kennis met de Familie Elfrink. Zij zijn vandaag met het vliegtuig aangekomen en sluiten zich deze week aan bij onze groep.
De Basiliek Paulus buiten de muren, is gebouwd boven het graf van de Apostel Paulus. Pater Bouke verteld ons iets over de Basiliek en adviseert ons om de ruimte van de kerk op ons in te laten werken. We kunnen deze ruimte zien als God, die ons de ruimte geeft om te zijn wie we zijn. We kregen een uurtje om rond te kijken, foto’s te maken of gewoon stil te zijn, te bidden.

Om 18:45u vertrokken we richting ons hotel, een rit van 7.9 km. Om daar te komen heeft Marc heel wat stuurmanskunst laten zien. We reden met de bus in een heel smal straatje met aan weerskanten muren. Op een gegeven moment moesten we de hoek om en dat werd millimeter werk. Marc moest zijn bus steeds een paar cm vooruit of achteruit steken. Ik had niet gedacht dat het zou lukken maar het is Marc toch gelukt. Uiteindelijk kwamen we toch veilig bij ons hotel aan.

Daar aangekomen konden we meteen door naar het restaurant voor ons diner. Om 21:30u gingen we naar de kamer. Het hotel bleek te bestaan uit verschillende gebouwen. Het hoofdgebouw met receptie en restaurant, dat er heel luxe uit zag. De kamers waren in verschillende bij gebouwen en je moest een stukje lopen om daar te komen. Frank en Bep hebben Eric en mij geholpen. De kamer bleek niet zo luxe te zijn. Frank heeft het een en ander moeten ‘verbouwen’ om te zorgen dat Eric en ik er een beetje uit de voeten konden. We hadden gelukkig wel een eigen badkamertje alleen kon ik daar niet douchen. We hebben nog gevraagd of er een andere kamer was maar de badkamers waren overal hetzelfde. Dan maar behelpen de komende dagen.

Dinsdag 30 September 2014

Om 07:30u zaten we al aan het ontbijt om rond 08:30u naar Vaticaanstad te vertrekken. Ons hotel ligt maar iets van 3.5 km van Vaticaanstad vandaan, maar we zijn toch bijna een uur onderweg in het drukke stadsverkeer van Rome. Marc mag de bus op het Piazza Papa Pio XII parkeren, waar wij uit kunnen stappen. Van daaruit lopen we naar de ingang van het vaticaanmuseum. Daar hebben we een klein half uurtje moeten wachten op onze Nederlandse gids Eline. Eline deelde aan iedereen kastjes uit waarmee wij met een oortelefoontje konden mee luisteren naar haar verhaal. Voor mij werkt dit niet maar gelukkig had ik Gea, die alles wat Eline vertelde voor mij tolkte. Zo kon ik toch mee luisteren.

Daarna gingen we het museum binnen. Om binnen te komen moet je net als op Schiphol door detectiepoortjes, tassen en spullen over de band om door te laten lichten, strenge beveiliging dus. Alhoewel toen we eenmaal in het museum waren zag ik dat de beveiliging half zat te slapen achter de controlepost. Zo streng zag het er van die kant niet meer uit.
Eenmaal binnen moesten we weer een hele poos wachten op Mauricio, een beveiliger die met onze groep mee zou lopen. Toen hij er eenmaal was zijn we op weg gegaan naar de binnenplaats de ‘Cortile della Pigna’. Deze is genoemd naar de grote bronzen Romeinse dennenappel die op een door Michel Angelo ontworpen trap staat.

Op de binnenplaats kregen we van Eline uitleg over de bouw en vooral de schilderingen van de Sixtijnse Kapel. Deze zijn door verschillende belangrijke schilders gemaakt. Het meest beroemd zijn de fresco van Het Laatste oordeel en het plafond. Michel Angelo heeft 4 jaar op zijn rug gelegen om dit schitterende plafond waarin hij de schepping uitbeeldde , te maken.
Na de uitleg gingen we naar binnen. Om in de Sixtijnse kapel te komen moet je door een hele lange gang/galerij. Daar keek ik mijn ogen uit…….er was zoveel te zien, elke centimeter is beschilderd, er staan beelden, meubels, schilderijen. Je weet gewoon niet waar je het eerst moet kijken. Ik wilde zoveel mogelijk op foto vastleggen maar dat lukt gewoon niet, op de foto komt het niet over zoals het in het echt is.

Vanuit de galerij kwamen we in een soort hal en daar hebben we lang staan wachten omdat we niet verder konden doordat er van de andere kant veel mensen aan kwamen. Het bleek de in-en uitgang van de Sixtijnse kapel te zijn. Het duurde even voor de beveiliging de mensen tegenhield om ons door te laten. We moesten via een trap maar gelukkig was er een traplift aanwezig zodat wij met de rolstoelen ook naar de kapel konden.
In de Sixtijnse kapel was het ontzettend druk (het was in heel Rome druk) Ook was men met herstelwerkzaamheden bezig waardoor er steigers in de kapel stonden. En er was een houten wand gemaakt om een gedeelte van de kapel af te zetten. Wij hebben achterin de kapel gezeten en rond gekeken. Het lukte helaas niet om met de rolstoel in het voorste gedeelte te komen waar de Kardinalen vergaderen als er een nieuwe Paus gekozen moet worden. Wel konden we het plafond en de muurschilderingen zien. Heel indrukwekkend, knap staaltje werk van MichelAngelo die eigenlijk beeldhouwer was.
Na het bezoek liepen we weer via de lange, drukke gang terug naar buiten. Daar hebben we afscheid genomen van onze gids Eline.

Vanuit het Vaticaans Museum zijn we via knusse, smalle steegjes naar ons lunchadres ‘Il Papalino’ gewandeld. Rome is leuk maar de Roomse kasseien zijn iets minder geschikt om er met rolstoelen over heen te rijden. Het hobbelde en bommelde en we werden flink heen en weer geschud in onze rolstoelen, passieve fitness noemde ik het. Het was voor onze duwers ook lastig en ik had onderweg een paar ongelukjes. Eerst ging mijn rechterwiel van de hoge stoeprand af, gelukkig kon mijn duwer de rolstoel en mij nog net overeind houden, zodat ik bespaard bleef van een aanraking met de Roomse kasseien. Een eindje verderop kwam het linker voorwiel van mijn stoel in een kuil tussen de kasseien terecht en hierdoor liep de voorband er af. Er is eerst geprobeerd om de band er terug op te leggen, terwijl ik nog in mijn stoel zat. Dat was dus geen succes en uiteindelijk ben ik even overgestapt in de rolstoel van Addie en daarmee naar het restaurant gebracht, waar we gelukkig al dichtbij waren. Bij het restaurant aangekomen is er door drie sterke mannen aan het voorwiel gesleuteld en gelukt om de band er weer op te krijgen.

Het restaurant waar wij de lunch kregen was een klein en knus. Aan de buitenkant was niet te zien dat het een restaurant was. Beetje afgelegen aan een rustig pleintje, heel leuk. Als toetje kwam er een hele grote Tiramisu taart waar we allemaal een stukje van kregen, lekker!
Na de lunch zijn we terug gewandeld naar Vaticaanstad, deze keer zonder ongelukken. We gingen een bezoek brengen aan de St. Pieter, het was al 16:00u toen we daar aankwamen.
Iedereen mocht op eigen gelegenheid de St. Pieter bezoeken en rondkijken. Via de rechter zijbeuk konden we met de rolstoelen naar binnen en van daaruit met een lift de kerk in. Een hele grote kerk waar ook weer zoveel te zien was, dat je niet weet waar te kijken. Heel bijzonder ook om zo in het kloppende hart van Vaticaanstad en de Katholieke Kerk te zijn.

Na de kerk bezichtigd te hebben gingen we nog even buiten op het bordes kijken van waaruit je uitkijkt over het St. Pietersplein. Wat groot is het plein dan, hoe zou de Paus zich voelen om daar te zitten, terwijl het hele plein vol staat met mensen die speciaal voor hem komen!? Morgen staan wij zelf op het plein voor de audiëntie!

Om 18:00u stond Marc weer met bus klaar om ons naar ons hotel te brengen. Na het diner zijn Eric en ik terug naar onze kamer gegaan en lekker gaan slapen. We voelen het wel aan onze lichamen dat we lange dagen maken en met heel veel indrukken. Voldoende slapen en nieuwe kracht op doen voor een nieuwe dag in Rome is daarom wel belangrijk. Zeker voor de dag van morgen want dan gaan we naar de audiëntie bij de Paus en moeten we al heel vroeg opstaan en vertrekken. Ruud vertelde dat onze groep op het bordes mag zitten, spannend dus!

Woensdag 1 Oktober 2014

Om 05:30u moesten we al opstaan en ontbijten. In alle vroegte vertrekken we met de opkomende zon naar het St. Pietersplein voor de audiëntie. Rond 07:30u komen we daar aan en zien we dat het plein al bomvol staat met mensen, indrukwekkend. Paus Franciscus is heel populair, vandaar dat het zo ontzettend druk is. Marc mag zijn bus heel dicht bij het plein parkeren waardoor wij niet ver hoeven te lopen. Eerst moeten we door detectiepoorten, daarna wordt onze groep verdeeld. De lopers mogen naar het gereserveerde vak op het bordes. De rolstoelers met begeleiders worden naar de rechterzijkant van het plein gebracht. Daar worden we op een rij tegen de muur geplaatst. Jammer dat we niet als groep bij elkaar mogen blijven en met z’n allen op het bordes zitten. Klagen hoeven we echter ook niet want vanaf onze plaatsen hebben wij ook een goed uitzicht op het podium waar Paus Franciscus zal gaan plaats nemen. Bovendien hangt er dicht bij ons een groot LCD-scherm, daar kunnen we straks ook alles op volgen.

We zien ook weer Mieke Lamers van de RKK en een collega van haar die de audiëntie met de filmcamera gaat vast leggen. Mieke komt achter mij zitten en stelt geregeld vragen die ik in haar microfoon mag beantwoorden. Het is Mieke ten gehore gekomen dat ik een poging wil doen om Paus Franciscus onze beide armbandjes aan te bieden. Dat plan ontstond nadat we gisteren hoorde dat onze groep op het bordes zou mogen zitten. Er werd ook verteld dat Paus Franciscus onberekenbaar is en vaak spontaan op mensen afstapt. Er zou best een kans zijn dat hij onze kant op komt en de armbandjes aan kan/wil nemen.
De armbandjes hadden we aan een kofferlabel van de VNB gedaan. Dit met het idee dat de Paus dan zou weten van wie de armbandjes afkomstig zijn. De dames van de RKK adviseerden echter om het label er niet aan te laten hangen. Dit wordt als commercieel gezien en dan zal de beveiliging van de Paus het zeker niet toestaan om aan te bieden. Dus zat ik daar op het St. Pietersplein vol spanning met twee armbandjes in afwachting van de Paus. Mieke stelde mij daar ook vragen over.

Vlak voor de audiëntie begon kwam er een Duitse groep met ook rolstoelers en zij werden voor ons gezet. Dat was wel jammer want anders hadden wij een heel vrij uitzicht gehad. Nu moesten we door/langs de rij heen kijken. We konden het nog wel goed zien maar het was natuurlijk leuker geweest als er niemand voor ons had gezeten.

Rond 09:00u brak er op het plein een gejuich los wat aankondigde dat de Pausmobiel het plein op was komen rijden. Op het grote scherm konden wij dit volgen. Het leek op dat moment feest op het St. Pietersplein. 30 tot 40.000 mensen die de Paus toejuichen. Ik had geen idee waar de Paus zich bevond, toen hij ineens bij ons de hoek om kwam rijden, een geweldig moment. Hij kwam vlak voor ons langs gereden, als de rij voor ons er niet had gezeten dan had ik de auto aan kunnen raken, zo dichtbij! Ik heb luidkeels zitten roepen ‘Le Papa!’ , zwaaiend met de armbandjes in mijn hand.

Helaas lukte het niet de aandacht te krijgen, niet gek in zo’n mensenmassa en in het vak tegenover ons stond een grote groep Argentijnen. Zij zullen vast iets geroepen hebben in de eigen taal van de Paus, waardoor de Paus die kant opdraaide toen hij voorbij ons reed. Het is niet erg dat het niet lukte met de armbandjes, het was zo’n geweldige ervaring om dit alles mee te maken en de Paus van zo dichtbij te zien, heel bijzonder en indrukwekkend.

Daarna werd de Paus naar het podium gebracht. Daar hield hij een lange toespraak, helaas in het Italiaans en dat is zelfs voor Gea moeilijk tolken. Over de inhoud van zijn toespraak heb ik weinig mee gekregen. Wel vond ik het mooi om op het scherm de Paus te zien zitten, rustig en relax in zijn stoel, pratend tegen de menigte op het plein alsof hij tegenover mij zat en als een vader mij toesprak.
Na het zingen van het ‘Onze Vader’ werd de audiëntie afgesloten. Meteen daarna gaf de beveiliging aan dat wij van het plein af moesten. Jammer want achteraf bleek dat wij daardoor een hoop hebben gemist.

Wat ik niet wist is dat er uit onze groep twee rolstoelers waren geplukt, die vooraan mochten zitten, samen met hun begeleiders. Dit bleken Arie, Thea, Ruud en Mieke te zijn. Na afloop van de audiëntie hebben zij de Paus ontmoet, een hand van hem gekregen en zelfs heel kort gesproken met de Paus. Een super geweldige ervaring voor hen.
Terwijl dit gebeurde, stonden wij al bij de Friezenkerk te wachten tot de groep compleet zou zijn. Omdat het nogal even duurde hebben we een lekker ijsje zitten eten. Het was heel warm geweest op het St. Pietersplein. Wij zaten recht in de zon en konden daarom wel wat afkoeling gebruiken. Na een hele poos kwam de groep die op het bordes had gezeten terug en hoorde wij hun avonturen.

Om 12:30u hadden we een viering in de Friezenkerk, de Nederlandse kerk in Rome. Om daar te komen moet je heel veel trappen op. Gelukkig had Ruud met de zusters uit het klooster naast de Friezenkerk, kunnen regelen dat wij met de rolstoelen gebruik mochten maken van de lift van het klooster. Daarna moesten we nog drie trapjes op. Daar ben ik even uit mijn rolstoel gegaan en zelf de drie treden beklommen. Arie werd met stoel en al de trappen op getild!

Bij de ingang van de Friezenkerk werden we verwelkomt met koffie/thee/fris. De dames van de RKK waren bezig met een interview met Thea over haar ervaring van de ontmoeting met de Paus. We werden ook verwelkomt door Pater Tiemen Brouwer, rector van de Friezenkerk. Pater Brouwer ging samen met onze Pater Bouke en Diaken Gerard, voor in de Eucharistieviering.

De radio uitzending van de RKK met opnamens van de audiëntie, waarvoor ik ook ben geinterviewd, is hier terug te luisteren: http://www.vnb.nl/Nieuws_reader.aspx?nieuwsId=1865(Het tweede stukje)

Het televisie item dat bij Katholiek Nederland te zien was, is hier terug te kijken: http://www.vnb.nl/Nieuws_reader.aspx?nieuwsId=1879 Ik kom ook een paar keer in beeld.

Vanuit de Friezenkerk zijn we te voet naar ons lunchadres gewandeld. Dit was weer in hetzelfde restaurant als gistermiddag. Deze wandeling verliep een stuk beter dan gisteren, zonder ongelukken ben ik heelhuids bij het restaurant aangekomen, het was inmiddels alweer 14:00u geworden.
Na de lunch zijn we terug gewandeld naar het St. Pietersplein waar Marc ons al op stond te wachten. We zijn met de bus op weg gegaan om een bezoek te brengen aan de Basiliek ‘Santa Maria Magiorre’ Onderweg viel er een flinke regenbui, gelukkig zaten wij droog in de bus en toen we bij de Basiliek aankwamen was het net weer droog geworden.

In de kerk ontmoette we Pater Tiemen weer. Pater Tiemen is ook biechtvader in de Santa Maria Magiorre. Vanmiddag was zijn vrije middag en hij vond het leuk om ons iets te vertellen over de Basiliek. De Basiliek is al in de 5e eeuw gebouwd en zoals de naam al zegt, opgedragen aan Maria. Voor het hoofdaltaar bevind zich de Betlehemcrypte, van de relikwie die daar staat wordt gezegd dat dit de kribbe is waarin Jezus werd geboren. Er liggen ook beroemde Katholieken begraven zoals de kunstenaar Bernini en Paus Clemens VIII.
Na het bezichtigen hebben we op de trappen voor de Basiliek onze groepsfoto laten maken. De fotograaf was zo vriendelijk om met een aantal van onze eigen camera’s ook foto’s te maken. Na het maken van de foto zijn we richting onze bus gegaan en heeft Marc ons terug naar het hotel gebracht, waar we om 19:00u waren.

We zijn maar meteen naar het restaurant gegaan voor het diner. Tijdens het eten brak er een hoosbui los, de regen viel mals naar beneden. Toen we na het diner terug gingen naar het gebouw met onze kamer, lagen er buiten voor de ingang handdoeken buiten. De hal was overstroomd en om meer wateroverlast te voorkomen had iemand de handdoeken als soort zandzakken weg gelegd. Na mijn dagelijkse verslaggeving op facebook afgerond te hebben en van Eric een sms ontvangen te hebben met de boodschap: ‘ga slapen’, ben ik dat maar gaan doen.

Donderdag 2 Oktober 2014

We mochten vandaag iets rustiger aan doen dan gisteren. Om 08:00u ontbijten en om 09:00u gingen we weer op pad. We gingen vanochtend een bezoek brengen aan de kerk St. Jan van Lateranen.
Rond 10:00u arriveerde wij er en toen moesten we eerst afscheid nemen van Pater Bouke. Daarna gingen we de kerk bezichtigen. Onze bedevaartarts Jan, had een audiotour-kastje en zou ons het een en ander over de kerk vertellen. Wat Jan hoorde ging blijkbaar over technische en bouwkundige zaken en daarom werd besloten om op eigen houtje de kerk te bezichtigen. De St. Jan van Lateranen is een belangrijke kerk in Rome. Het is de Bisschopskerk van het Bisdom Rome, een Kathedraal. Hierdoor is de kerk belangrijker in rang dan de St. Pieter. De St. Pieter, Santa Maria Maggiore, St. Paulus buiten de muren en St. Jan van Lateranen zijn de vier Pauselijke basilieken van Rome. Deze hebben wij inmiddels alle vier bezocht.

Vanuit de St. Jan van Lateranen zijn we het plein overgestoken naar de Sancta Sanctorum, de Heilige trap. Deze trap zou afkomstig zijn van het Pretorium van Pontius Pilatus in Jeruzalem en Jezus zou tijdens zijn kruisweg deze Heilige trap hebben beklommen. Het bloed van Jezus zou er ook nog op te zien zijn. De oorspronkelijke trap is met hout bekleed en mag niet met de voeten worden betreden. De trap leidt naar het Heilige der Heiligen en wordt als een vorm van boetedoening op de knieën beklommen.
Ik ben zelf niet binnen geweest, met de rolstoel was dat geen doen. Het was er bovendien heel druk, waardoor ik vooral de ruggen zou zien van de mensen die de trap beklimmen. Ik heb mijn camera mee gegeven zodat ik daarop terug kon kijken wat er te zien was.

Vanaf de Sancta Sanctorum zijn we naar ons lunchadres gewandeld. Nu een ander adres dan afgelopen twee dagen en ook weer een knus restaurant, Merulana geheten. Dat is echt heel leuk om ook deze kant van Rome te beleven.
Na de lunch gingen we weer wandelend door Rome op weg naar het Colosseum. Ruud en Arie voorop om de weg te wijzen d.m.v. de routeplanner op de Ipad. Via een parkeerterrein van een ziekenhuis en een hele steile straat is het gelukt om bij het Colosseum uit te komen. Daar stond onze Nederlandse gids Monique ons al op te wachten voor een rondleiding door het Colosseum. Iedereen kreeg weer audiokastjes en Gea tolkte wat zij hoorde voor mij.
Best bijzonder om in zo’n grote arena te staan met zijn dubbele en hele dikke muren. Respect voor de mensen die dat gebouwd hebben. Het is 2000 jaar geleden en er waren toen veel minder hulpmiddelen dan wij in onze tijd hebben en dan toch zo kunnen bouwen, indrukwekkend vind ik dat. Aan de andere kant besef ik mij ook dat het waarschijnlijk met veel slavenarbeid is gebouwd. En als je dan de verhalen hoort over wat zich er allemaal heeft afgespeeld, de stierengevechten waarbij men hoopte dat de gladiator de dood zou vinden. Gevechten met en tussen dieren, die er werden afgeslacht. En nog erger gevangenen die tussen de wilde dieren werden gegooid om het publiek te vermaken. Mensen die ervan genieten om andere mensen afgemaakt te zien worden, de rillingen liepen over mijn lijf bij het horen van dat verhaal.

Na het bezoek aan het Colosseum zijn we naar een terrasje gewandeld. Daar ontdekte we een ijssalon en kon bijna niemand het ijs weerstaan. Het Italiaanse ijs is heerlijk!
Nadat het ijs op was zijn we, samen met gids Monique weer verder gewandeld naar het Forum Romanum. Toen we daar de opgravingen uit het oude Rome stonden te bekijken en naar de verhalen van Monique luisterden, zagen we de lucht steeds donkerder worden. Toch begon het nog vrij onverwachts meteen te hozen. Alle regenpakken en paraplu’s werden uit onze tassen gehaald en in de tussentijd ging het nog harder hozen. Terwijl je dacht dat het eigenlijk niet harder kon, het was gewoon pikdonker tijdens de bui. We hadden een beetje geluk want we zagen op dat moment dat Marc aan kwam rijden en zijn zo snel mogelijk naar de bus gelopen. Ik had wel mijn regenpak aan maar de achterkant van mijn regenpak zat niet goed over de rugleuning van mijn stoel, hierdoor was ik op mijn rug zeik en zeiknat. In de bus heb ik mijn natte shirt maar uitgetrokken en mijn jas even aangedaan. Het had ook wel wat hoor, al die heisa ineens in de stromende regen.

We waren nu eens vroeg terug in ons hotel, om 18:00u al. Nog 1.5 tijd voor het diner. Dus maar even lekker verschoond en droge kleding aangetrokken en een beetje gerust. Na het diner zijn we terug naar de kamer gegaan en lekker gaan slapen, de vermoeidheid voelen we inmiddels wel. Maar we hebben het hartstikke naar ons zin, zien en horen heel veel en genieten volop!

Vrijdag 3 Oktober 2014

Vandaag is het alweer onze laatste dag in Rome. Om 09:00u vertrekken we vanaf ons hotel. Vandaag gaan we op verkenningstocht door Rome. Marc bracht ons met de bus naar het Piazza Venezia. Van daaruit gingen we in kleine groepjes de stad in. Ik vormde samen met Eric, Gea, Dirk en Frank een groepje. Ieder groepje kreeg een stadsplattegrond mee en zo konden we zelf beslissen waar we naartoe gingen. Onze eerste stop was een terras vlakbij het Piazza, daar zijn we eerst de stadsplattegrond gaan bekijken om te zien waar we heen wilde gaan. Er was ons verteld dat terrassen duur zijn in Italië, maar de rekening was toch schrikken. Voor 5 drankjes waren we maar liefst 26 euro kwijt!! Toen we op het terras zaten hadden we uitzicht op het monument van Victor Emanuel II, oftewel de ‘suikertaart’. Ik zag dat er bovenop het monument mensen liepen en bedacht dat je van daaruit een prachtig uitzicht over Rome moet hebben. Dus zijn we daarheen gelopen om te kijken of wij met de rolstoelen ook boven konden komen. Dat zou wel gekund hebben, was het niet dat de lift buiten werking was. Dat plan ging dus niet door.

Daarop besloten we om richting de Trevi fontein te lopen. Frank en Dirk waren onze kaartlezers en dat deden de heren goed, want we kwamen bij de Trevi Fontein uit. Daar hadden we ook een beetje pech. De Trevi fontein stond in de steigers en hekken vanwege restauratie. Er was wel een bak met water waar je muntjes in kon werpen. Dit heb ik niet gedaan, dus waarschijnlijk kom ik niet meer terug naar Rome.

Vanaf de Trevi fontein zijn we verder gewandeld door de knusse winkelstraatjes. Heel leuk om op deze manier Rome ook te verkennen en te zien. In de straatjes en piazza’s zag je velerlei artiesten; levend standbeelden, kunstenaars, muzikanten. Gezellige sfeer heerste er. We kwamen uit op het Piazza Navona, een druk gezellig plein met meerdere fonteinen. Van daaruit zijn we richting het Pantheon gewandeld. Onderweg een cafeetje aangedaan om iets te drinken. Het scheelde daar de helft van wat we vanochtend op het 1e terras kwijt waren. Er was ons ook verteld dat je in Rome het beste aan de bar kan bestellen en drinken, dat is de goedkoopste manier. Ga je binnen aan tafel zitten en bedienen, dat is duurder en als je buiten op een terras je laat bedienen dat is het allerduurst. Nou dat klopt dus, hebben wij gemerkt.

We moesten nog snel zijn om op tijd bij het Pantheon te zijn want daar zouden we om 13:00u verzamelen. Wij kwamen dan ook iets te laat, de hele groep stond al op ons te wachten. Vanaf het Pantheon zijn we naar ons lunchadres bij de Zusters van Lisieux gewandeld. Na afloop van de maaltijd zongen de Zusters voor ons het Ave Maria. Grappig want in het zusterklooster in Lisieux waar wij tijdens de Lourdesreis logeren, zingen de zusters ook altijd voor ons.

Hier is een filmpje te zien waarop te horen is dat de zusters voor ons zingen

Na de lunch zijn we weer in groepjes verder op verkenningstocht geweest. Wij zijn eerst naar het Pantheon gegaan en daar rond gekeken. Daarna zijn we verder gewandeld en kwamen we langs de St. Igantiuskerk. Ook daar zijn we binnen geweest om de kerk te bezichtigen. Achterin de kerk stond een mooie maquette. We hebben gevraagd of Eric deze mocht zien/voelen. Eerst mocht het niet omdat ze bang waren dat Eric het kapot zou maken maar toen ze door hadden dat Eric blind is, kregen we toch toestemming.

Hierna zijn we terug gelopen richting het Piazza Venezia waar Marc ons om 17:00u op zou halen. We hadden nog wat tijd over en zijn de ijssalon ingedoken om te smullen van een lekker ijsje. Daarna zijn we naar de bus gegaan, iedereen was mooi op tijd zodat we tijdig konden vertrekken. Niet naar het hotel maar naar ‘Casa La Salle’ waar we een korte meditatie hebben gehouden met Jan en Gerard als voorgangers.
Na afloop zijn we terug naar het hotel gegaan om voor de laatste keer aan het diner aan te schuiven en daarna onze laatste overnachting in Rome.

Zaterdag 4 Oktober 2014

Na eerst gesmuld te hebben van het laatste uitgebreide ontbijtbuffet in Rome, vertrekken we om 09:00u vanaf ons hotel voor een flinke rit met als einddoel Trento. Uitgezwaaid door de Familie Elfrink, die vanmiddag met het vliegtuig naar Nederland vliegen.

In de bus is het gezellig en de rit verloopt voorspoedig. Gea en Dirk zijn vandaag 30 jaar getrouwd en daar wordt natuurlijk even bij stil gestaan. Ze krijgen beide een vrolijke slinger om gehangen, die ze de hele dag om moeten houden.
Om 11:30u komen we aan in het stadje Arrezo, gelegen in Toscane. We houden hier een koffiestop. Dichtbij het terras waar wij zitten staat een groep clowns die de voorbij komende kinderen verrassen met ballonnen. Het ziet er zo vrolijk en gezellig uit en ik besluit om er van dichterbij naar te gaan kijken. Meteen gevraagd of de clowns samen met mij op de foto wilde en dat vonden ze prima. Eric kwam ook kijken wat ik aan het doen was en we maakten samen ook nog een foto met de clown. Er was ook een soort tentoonstelling van kunstig versierde stoelen en Eric wilde die van dichterbij bekijken. Hij probeerde ook maar meteen uit hoe ze zaten.

Om 13:00u vervolgen we onze reis weer. Onderweg zingen we (via de telefoon) voor de jarige dochter van Frank en Petra. Daarna worden de lunchpakketten uitgedeeld, die we in de bus op eten.
Om 15:45u arriveren we in de stad Modena. In de bus hadden we al het een en ander te horen gekregen over Modena o.a. dat Ferrari hier veel grond bezat en dat Pavarotti afkomstig is uit Modena. We krijgen een uurtje de tijd om Modena te verkennen. Wij zijn naar een gezellig pleintje gewandeld waar we bij de ijssalon nog maar eens een heerlijk Italiaans ijsje genomen hebben. Toen het ijs op was zijn we terug gewandeld naar de bus. We kwamen over een plein waar een markt was en daar liepen ook clowns rond, net als in Arrezo. Ook zagen we kraampjes die in het teken stonden van dierendag. 4 oktober de feestdag van Franciscus van Assisië. Of de aanwezigheid van de clowns ook iets met deze feestdag te maken had, ik heb het vermoeden van wel.

Om 17:00u verlaten we Modena weer en gaan we op weg voor de laatste 200 km naar Trento. In Trento aangekomen gaat Marc eerst tanken, zodat hij dit morgenochtend niet meer hoeft te doen. Er ging maar liefst 443 liter in de tank!
Rond 19:30u arriveren we bij Hotel Everest voor onze overnachting. Het diner heb ik overgeslagen want ik was ontzettend moe en voelde mij niet echt lekker. Mieke heeft nog wel geregeld dat ik een broodje kaas op de kamer kreeg, maar daar heb ik uiteindelijk maar een paar hapjes van op. Ik ben gaan douchen en daarna in bed gekropen. Ik was vrij snel in slaap want ik heb niet eens gemerkt dat Eric op de kamer is gekomen.

Zondag 5 Oktober 2014

Na een goede nachtrust voel ik mij toch nog niet fit. Als we na het ontbijt om 08:30u de bus in gaan, zeg ik terloops tegen Gea dat ik vermoed dat ik een blaasontsteking heb. Gea vroeg of ik dat al tegen de dokter had gezegd. Nee dus, ik wacht het wel af en kan dan dinsdag thuis wel naar de huisarts, zo dacht ik. Maar Gea besluit actie te ondernemen en even later komt bedevaartarts Jan naar mij toe. Bij de eerste gelegenheid moet ik wat urine opvangen en dan kijkt hij dat na.

We gaan op weg naar Inssbruck en onderweg geniet ik weer van het uitzicht op de Alpen. Rond 10:45u arriveren we in Inssbruck en voor ik de bus uit ga, probeer ik op de toilet in de bus wat urine op te vangen. Die werd meteen door dokter Jan nagekeken en mijn vermoeden bleek te kloppen.

Dan gaan we op stap richting de St. JakobsKathedraal van Innsbruck waar we ons aansluiten bij de Zondagsviering van 11.30u. De Bisschop heet ons hartelijk welkom. Gea probeert voor mij zoveel mogelijk het Duits naar Nederlands te vertalen, handig een schrijftolk die meerdere talen kent!

Na de viering wandelen we naar ons lunchadres ‘Gasthof Goldener Adler’. Daar krijgen we – hoe kan het ook anders als je in Oostenrijk bent – een hele grote schnitzel geserveerd. Als toetje ook een typisch Oostenrijks recept; Apfelstrudel met vanillesaus.
Nadat we onze buiken vol gegeten had met al dat lekkers, hebben we een wandeling door Innsbruck gemaakt. Een mooie, knusse stad met mooie gebouwen……persoonlijk vond ik deze bouwstijl mooier dan het kolossale van Rome. Eigenlijk valt het niet te vergelijken, iedere stad heeft zijn eigen charmes.

Om 16:00u moesten we terug bij de bus zijn. Dokter Jan kwam in de bus naar mij toe met antibiotica. Dat had hij in de apotheek van Innsbruck kunnen regelen. Dus daar meteen mee begonnen. Ik was niet heel ziek maar erg moe en een zeurende buik. Dat is natuurlijk niet prettig maar het heeft mij er niet van weerhouden om toch te genieten.

Daarna gingen we op weg voor de laatste 240 km naar Kloosterhotel Elisabeth aan de Bodensee. Onderweg liepen de spanningen al op voor de kwis die we morgen in de bus gaan spelen. Daarvoor is de groep in tweeën gedeeld. De linkerkant van de bus met als aanvoerder dokter Jan en de rechterkant van de bus met aanvoerders Ruud en Arie. Vooral de rivaliteit tussen de aanvoerders was erg groot. We kregen als opdracht een vraag te verzinnen die te maken heeft met onze reis. Deze vragen worden morgen voor de kwis gebruikt. Het was een gezellige boel in de bus.

Tegen 20:00u kwamen we bij ons hotel aan, daar konden we meteen aan het diner. Ik heb niet veel gegeten, ik was gewoon te moe om te eten. Na het diner konden we pas naar de kamer. We hadden dezelfde kamer gekregen als op de heenweg. Na ons geïnstalleerd te hebben zijn we meteen gaan slapen.

Maandag 6 Oktober 2014

Onze laatste vakantiedag is aangebroken. Na het ontbijt nemen we afscheid van de zusters van het Kloosterhotel en vertrekken we om 08:00u richting Nederland.
De eerste uurtjes in de bus zijn rustig, langzaam komen we op gang. Na de koffiestop van 11:00u starten we met de kwis. Mieke fungeert als spelleider en Marc als scheidsrechter, mocht er iets niet goed gaan. Over de antwoorden kan niet gediscussieerd worden. De vraagsteller heeft bij de vraag ook het antwoord moeten schrijven. Dit antwoord moet gegeven worden, of het nu wel of niet klopt, het antwoord op het briefje dat moet gezegd worden. Nou, dat bracht natuurlijk al een hele strijd op gang.
Het spel begint met een voorsprong voor het team van Ruud en Arie. Ik zit in dit team en aangezien er aan de rechterkant van de bus minder personen zitten dan links, krijgen wij deze voorsprong. Na 3 vragen is de stand 3-9 voor team rechts.

Inmiddels zijn we aangekomen bij ons lunchadres ‘Seehotel Maria Laach’, gelegen naast de Abdij. Helaas is er geen tijd om een kijkje te nemen in de Abdij of de winkel. Wel hebben we een korte afscheidsviering in de kleinere kapel.
Daarna verlaten we Maria Laach, al ging dat niet zonder slag of stoot. Marc wilde de bus achteruit de straat op rijden maar hij kon maar een hele kleine bocht maken anders zouden we zo het riviertje in gereden zijn. Nou heeft Marc ons deze week al heel wat van zijn stuurmanskunst laten zien, dit wilde toch niet lukken. Gelukkig bleek er in de andere richting, wat verderop een parkeerplaats te zijn waar we konden draaien en op die manier met de neus weer in de goede richting kwamen te staan.

Eenmaal weer op rit gingen we verder met de kwis. Deze bracht veel rivaliteit en gezelligheid maar welk team er uiteindelijk gewonnen heeft, dat is nogal vaag. Volgens mij Team rechts, mijn team.
Rond 19:00u arriveerden we weer in Den Bosch bij het VNB-kantoor, waar we 10 dagen geleden onze reis gestart zijn. Na van de meeste mensen afscheid te hebben genomen, zijn we richting onze taxi gegaan. Die stond al eventjes op ons te wachten, zonder dat ik er erg in had. Na een laatste groet en zwaai vertrokken we richting Etten-Leur.

De 10 dagen zijn voorbij gevlogen. Ik heb veel gezien en meegemaakt, weer een mooie ervaring en herinnering erbij. Ik vond de reis naar en van Rome net zo mooi als ons verblijf in Rome. De meeste indruk heeft toch wel de audiëntie bij Paus Franciscus, op mij achter gelaten. Dat was zo’n geweldige ervaring, dat vergeet ik zomaar niet.

We hadden ook een fantastisch vrijwilligersteam, dankzij hen was het voor ons mogelijk om deze reis te kunnen maken en zoveel te kunnen zien.