In de vakantie van oktober vorig jaar ontstond het plan om dit jaar naar de Tour de France te gaan kijken. Het was al heel lang mijn wens om de Tour eens in de bergen te zien. Aangezien de Tour de France dit jaar een etappe had met start in Lourdes en finish op de Hautacam. Daarbij kwamen de renners ook door Ferrieres en langs 'De Gevonden Glimlach'. Zo gezegd, zo gedaan! Het is een geweldige week geworden en hieronder mijn reisverslag van deze mooie week.

PAC-vakanties is een kleine onderneming van Ruud Fokker, met als doel actieve reizen te organiseren naar de Pyreneeën en andere bijzondere bestemmingen.
De Gevonden Glimlach' is een aangepaste vakantiewoning in De Hoge Pyreneeën in Zuid Frankrijk. Geschikt voor 2 tot en met 10 personen en gekwalificeerd door Gite de France.
De eigenaren zijn Ruud en Margo Fokker.

Zaterdag 16 Juli 2022

En dan is de 1e dag van de vakantie aangebroken. Nou ja vakantie.....het was al meteen vroeg opstaan en hard werken. Doordat Gea en Dirk vannacht hier in Etten-Leur in een hotel hebben geslapen, hebben zij gisteravond mijn koffer al opgehaald. Dat scheelde vandaag tijd met spullen sjouwen. Om 06:45u stond Dirk voor op de stoep met een mooie blauwe, luxe rolstoelbus. Een bus met lift en airco en ook een beter systeem om de rolstoel vast te zetten.
Ik mocht voor in de bus achter de chauffeurstoel van Dirk zitten. Dit omdat het achterin veel hobbelt en lawaaierig is (zo was de ervaring van vorig jaar). Ik had daar een prachtig plekje.
Toen we wegreden bleken er al een aantal mensen in onze flat wakker te zijn en zij stonden mij uit te zwaaien, echt heel leuk dat geeft al een vakantiegevoel.
Daarna op weg naar de verzamelplaats in Roosendaal. We waren daar al vroeg dus nog niet iedereen was er, maar we waren ook niet de eerste. Helaas bleek gisteren dat Bep niet met ons mee kon vanwege ziekte, zo sneu voor haar. Wat wel leuk was is dat haar zoon Pieter en dochter Christa er waren om ons uit te zwaaien. Zo was Bep er toch een beetje bij. Het was al langer bekend dat Emma Marie ook niet mee kon.

In plaats van Emma Marie en Bep, reisde Jimmy het konijn en Sjors de tijger met ons mee. Zij zouden voor Emma Marie en Bep dagelijks verslag uitbrengen van alle avonturen die we met groep mee gingen maken. In de groepsapp werden deze foto's gedeeld en op die manier maakte de thuisblijvers alles van dichtbij mee.

Nadat iedereen gearriveerd was, de koffers in de aanhanger achter de auto van Gerard waren geladen, vertrokken we vanuit Roosendaal. Om 08:30u passeerde we de Belgische grens en anderhalf uur later reden we Frankrijk al in. Rond 11 uur zijn we op een parkeerplaats gestopt voor een koffiestop. De vrijwilligers van de catering hadden goed voor ons gezorgd. Net zoals vorig jaar, werd ook nu de picknicktafel buiten uitgestald en kannen koffie, thee, chocolademelk, koekjes, brood noem maar op, op de tafel gezet. Er waren zelfs zelf gebakken taarten bij, niet mijn smaak maar toch chapeau voor de bakkers er van! Gea had 'Spakenburgs hart' bij zich, iets wat ik niet kende maar wel lekker was. Het leek een soort boterkoek maar heel dun.
Na de plaspauze en de auto's volgetankt te hebben, ging de reis verder richting Parijs.

Het was in NL al een hele warme week en dat was in Frankrijk niet anders. De temperatuur liep in de ochtend snel op en al hadden we een bus met airco, op een gegeven moment kon de airco het niet meer aan. Het werd snikheet in de bus en laat er bij Parijs een ongeluk zijn gebeurd waardoor we in de file terecht kwamen. Ondanks dat zat de sfeer er wel in en werd er veel gekletst en ook heel veel herinneringen opgehaald aan eerdere Lourdesreizen.
Na de file en Parijs hadden we weer een tussenstop voor de lunch. Hier ontmoette we ook de groep van Ruud en Margo, een groep fanatieke mensen die deze week in de Gevonden Glimlach logeren en vanuit daar gaan fietsen in de bergen, zo ook de touretappe. En een groepje dat met Margo gaat wandelen. Met z'n allen hebben we de lunch genuttigd tussen de geparkeerde vrachtwagens waren onze auto's mooi bij elkaar konden staan en we een beetje schaduw hadden.
Later in de middag hadden we nog een stop voor de theepauze en rond de klok van 19:30u kwamen we aan bij ons overnachtingshotel 'Hotel Alteora' in Futuroscope (Poitiers)

Onze kamer bleek niet goed te zijn. Eric en ik zouden een aangepaste kamer krijgen en wat krijg je dan......een kamer waar de rolstoel niet binnen kan en een badkamer met een ligbad. Tja, daar kunnen we niet zoveel mee maar helaas heeft het hotel geen kamers meer vrij en moeten we het er deze nacht mee doen. Ik was al lang blij een bed te hebben om te kunnen slapen.
Daarna naar het diner, dat is voor mij altijd een crime.....wat zouden we eten en wat lust ik daarvan?! Het begon al meteen goed, het voorgerecht was niets voor mij dus werd overgeslagen.
Bij Eric werd het helemaal een drama. Hij heeft een streng dieet vanwege zijn niertransplantaties en mocht het voorgerecht niet hebben. In ons beste Frans aan de ober uitgelegd wat Eric wel/niet mocht. Toen kwamen ze terug met een salade met van alles er in. Zag er lekker uit maar ook daarvan mocht Eric niet alles hebben. Na nog wat probeersels kwamen ze uiteindelijk met een kom met alleen slablaadjes aanzetten. Dat Eric daar niet blij mee was, dat begrepen we wel.
Ook met het hoofdgerecht werd het weer een hoop gepuzzel en na veel geharrewar kregen Eric en ik het zover dat wij allebei Kip met Frietjes kregen. Het toetje ging gelukkig wel goed.
We hebben hier wel grappen bij gemaakt en gelachen maar eigenlijk is het triest want het is elk jaar een hoop gedoe met het dieet van Eric. Kijk dat ik zo'n slechte eter ben en niets lust, daar is weinig aan te doen en mijn eigen zorg. Maar dat men niet een fatsoenlijke maaltijd voor Eric zijn dieet kan maken, dat vind ik triest.

Zondag 17 Juli 2022

Na een slechte, onrustige nacht door de warmte en een slecht bed waarin ik lag alsof mijn hoofd een meter lager lag dan mijn benen, was het vroeg opstaan. Caroline was deze week onze prive verpleegkundige en zij kwam mij helpen met de wondzorg en verzorging. Om 07:30u moesten we aan het ontbijt zitten. Een heerlijk ontbijtbuffet met veel lekkere broodjes, dit smaakte beter dan het diner gisteravond.
Terwijl wij lekker aan het ontbijten waren, waren onze vrijwilligers onze koffers al aan het inladen en het enige wat wij moesten doen was zorgen dat we op tijd in de bus zaten, zodat we om 08:30u konden vertrekken.
Het beloofde weer een warme dag te worden en als zonwering hadden ze een grote NL vlag voor de ramen van de bus gehangen.
De eerste uren van de reis verliepen rustig, de meeste deden een dutje om wat slaap van 's nachts in te halen. Dirk moest als chauffeur alert blijven, knap hoor in zo'n slapende bus.

De parkeerplaats naar onze koffiestop moesten we even zoeken. De TomTom wees ons een rare richting op, we kwamen hierdoor aan de achterkant van de parkeerplaats terecht. Dus heel onze karavaan weer omdraaien...... ja iedereen vertrouwt op Dirk en rijdt trouw achter onze bus aan. Terug op de snelweg en 1 afslag verder lukte het wel om op de parkeerplaats te komen. Een hele mooie plek met volop bomen om onder te gaan zitten, alleen het toiletgebeuren was maar een vieze zooi en dan tref ik het nog dat ik gebruik kan maken van een invalidetoilet maar zelfs die zien er niet uit, zo smerig.

Buiten dat hebben we weer zitten genieten van onze koffiestop en het even in de frisse lucht zijn om daarna weer een dikke 200 km verder te kunnen rijden.
Na de koffiestop was iedereen weer wakker en werd er wat afgekletst in onze bus. We naderen Lourdes dus logisch dat veel verhalen weer over de mooie, leuke, bijzondere herinneringen gingen.
Rond een uur of 2 was het een lunchplekje zoeken. Helaas weinig schaduw op deze parkeerplaats maar met een paar paraplu's hebben we dat opgelost.
Na weer een heerlijke picknick en volle magen, vertrokken we voor het laatste kilometers naar Lourdes. En dan komt er een soort spanning, verlangen in mijn lijf, zelfs na 27x blijf ik dat houden. Uitkijken naar het moment dat we dichterbij komen, de bergen in zicht komen en we uiteindelijk Lourdes binnen rijden, ons Thuis. Zo voelt het voor ons Thuis komen in het zo vertrouwde Lourdes!
Rond half 5 was het zover dat we bij Hotel Gloria voor de deur stopten. Eigenlijk stond er nog een wandeling op het programma maar omdat we zo gaar en moe waren van de reis en de hitte, besloten we die over te slaan. In het hotel deed de airco het gelukkig wel en op de kamer was er een aangename temperatuur. Eric en ik besloten om tot het eten lekker op bed te gaan rusten.

Na het diner zijn we nog naar buiten gegaan en naar de Lichtprocessie gaan kijken. Gea, Dirk en ik hebben hem mee gelopen. Ik wist dat de Antwerpse Bedevaart en de'Vrienden van Lourdes' uit Baarle-Nassau e.o. mee liepen met de processie. Enkele jaren terug ben ik met deze bedevaart mee naar Lourdes geweest en ik ken er nog mensen van, heb ook nog contact met sommige. Dus dat was wel leuk om met hen mee te lopen.
Het was leuk dat ik ook nog herkend werd door een aantal vrijwilligers en ik heb enkele nog eventjes kunnen spreken. Heel leuk. Daarna mee gelopen en gedaan, mooi en bijzonder om dit weer samen te mogen en kunnen doen. Dat is Thuis komen!
Na de Lichtprocessie bleek dat de groep al naar de Jeanne D'arc (onze stamkroeg) was gegaan en daar zijn wij ook nog even naartoe geweest. Iets gedronken en daarna terug naar het hotel want het was toch al laat geworden en na zo'n lange dag lonkte het bed wel.

Maandag 18 Juli 2022

Vanochtend zijn we rustig opgestart, we moesten pas om 08:30u bij het ontbijt zijn. Nou dat is een luxe voor ons hoor 08:30u ontbijten.
Ik wist dat er om 11:00u een NL-mis bij de Grot zou zijn met de Antwerpse Bedevaart en De vrienden van Lourdes. We besloten eerst koffie/thee te drinken en daarna richting het Heiligdom te gaan.
Het beloofde een hele warme dag te worden en inderdaad was het al 28 graden toen wij rond half 11 naar het Heilidom liepen. Bij de Grot was het al flink druk maar ook erg warm omdat we daar in de zon moesten staan. Daarop besloten wij om aan de overkant te gaan staan. daar was wat schaduw van de bomen. Eerst werd er gezegd dat wij er niet mochten zitten omdat deze ruimte 'gehuurd' was voor de Belgische Bedevaart. Maar na overleg mochten we toch blijven zitten. Vanaf daar hadden we en zicht op de Grot en we konden de mis er ook volgen. Ik dankzij het tolkwerk van Gea, anders was het mij niet gelukt.
Tijdens de mis kwam er ineens een mevrouw op mij toe lopen en vroeg of ik Conny was. Bleek het Leny te zijn die ik via Facebook ken en zij heeft enkele jaren terug geregeld dat ik via de Vrienden van Lourdes mee op bedevaart mocht. Dit was onze 1e ontmoeting, bijzonder was dat.
Een bijzondere verrassing was ook dat wij tijdens de communie ook deze kregen uitgereikt. Doordat het zo ontzettend warm was, zat een deel van de B/NL bedevaartgroep in de Bernadettekerk, alwaar zij via schermen mee keken naar de viering. Vooral de zieke pelgrims zaten daar. En de pastoor uit de Bernadettekerk kwam bij ons buiten ook de communie uitreiken.

Het middagprogramma hebben we omgegooid. We zouden eigenijk naar Bartres gaan en aansluitend het Lac de Lourdes. Aangezien het 36 graden was en geen doen om lang in de bus te zitten, of ergens rond te gaan lopen, werd besloten om naar Cite Secours te gaan. Hier verbleven we vroeger met de Jongerenreizen altijd en deze plek heeft hele mooie herinneringen voor ons.
Op Cite, heb je veel bomen dus vast voldoende schaduw om te picknicken,
Terwijl we daar van onze lunch zaten te genieten, zagen we een man op en neer lopen met natte stukken leisteen, die hij te drogen legde. Enkelen uit de groep gingen kijken en vragen wat hij aan het doen was. Het bleek een vrijwilliger te zijn die al heel lang op Cite Secours verblijft. Hij bood aan om ons later een soort lezing te geven waarbij hij zou vertellen wat hij met de leistenen deed en ook over het ontstaan/bestaan van Cite Secours.

Wij besloten eerst naar 'De Schaapskooi' te wandelen.....nou ja, wandelen, het was nog een flinke klim naar boven. De Schaapskooi ziet er uit als een schuurtje en is nagebouwd naar de echte Schaapskooi in Bartres waar de Heilige Bernadette de schapen van haart tante hoedde. De Schaapskooi op Cite is een kapel in gemaakt. Ook hier liggen veel herinneringen want vroeger met de Jongerenreizen heb ik hier een aantal keer een groepsviering gehad waarin wij ook de handoplegging en ziekenzalving ontvingen. Een heel speciale plek waar tranen gevloeid zijn maar ook mooi, speciale momenten zich hebben afgespeeld. We hebben er gebeden en het Ave Maria gezongen.
Daarna kregen we de lezing van Broeder Jozef. Eerste vertelde hij ons over het ontstaan van Cite Secours, daarna over de muurschildering in de eetzaal en over zijn leistenen die hij beschilderd en die te koop zijn. De opbrengst gaat in de kas van Cite Secours. Natuurlijk mochten we na afloop iets kopen maar we kregen ook een klein stukje leisteen van hem. Bijzonder dat dit dan zomaar ontstaat door een toevallige ontmoeting tijdens de picknick.

'S avonds hebben we niet veel gedaan. We zijn gaan shoppen, natuurlijk bij Cathie van de Limburgse Winkel. Daarna hebben we nog genoten van een heerlijke ijscoupe en op tijd terug naar het hotel om naar bed te gaan.

Dinsdag 19 Juli 2022

Vanochtend zaten we om 08:00u aan ons ontbijt want om 09:00 wilde we vertrekken. We zijn naar de markt in Argeles Gazos geweest. (de grootste en oudste van de vallei, biedt alle traditionele culinaire schatten; herderskaas (schapenkaas), honing, bosbessen taarten, Gascogne varken, eend en eendenlever) Het leuke was dat we in groepjes werden verdeeld. Per groepje kregen we 5 euro mee en de bedoeling was dat we daarvan iets zouden kopen om 's middags bij de lunch op te eten. Het moest wel een streekproduct zijn. Dat maakte het leuker om naar de markt te gaan, nu hadden we een doel en anders loop je maar wat te slenteren.
We komen er zo achter dat alles best duur is. Een pot jam kost 6 euro, dus te weinig geld. Zo ook met honing. We komen ook langs kramen met worsten en met ham. Bij een kraam met ham mogen we een stukje proeven en dat smaakt goed. Daarom willen we voor 5 euro ham mee nemen. Maar wat blijkt, het is hele dure ham. Voor 5 euro konden we maar 2 plakjes krijgen. Het was de 3e beste ham op de wereldlijst geloof ik.
We proberen uit te leggen dat wij met een uitdaging mee doen en maar 5 euro hebben. Gelukkig wil de slager mee werken en als hij van het kontje van de ham mag snijden, krijgen we meerdere velletjes. Zo leuk dit en gelachen dat we hebben. Niemand die Frans spreekt maar met een paar woorden Frans, Engels en handen en voetenwerk, kregen we het toch mooi voor elkaar.

Onze missie is geslaagd en we besluiten een terras te pakken. Als we verder gaan komen we langs de kerk en gaan we daar even naar binnen. Ook hier een kaarsje bij Maria opgestoken. De rest van de groep hadden hetzelfde plan want we kwamen iedereen in de kerk weer tegen. Na bezichtiging van de kerk gingen we weer naar de auto's.
Langs een prachtige route reden we naar St. Savin. Hier op het plein met een prachtig weids uitzicht over de vallei van Argeles werd de picknicktafel weg gezet voor de lunch. Ook kwamen de aankopen van alle groepjes op tafel. Zo had een groep een meloen gekocht en aten we later meloen met onze ham. Er was ook brood gekocht en verschillende stukjes worst. Zo ook kaas. We hebben overal lekker van gesmuld. Omdat dit zo'n mooie plek was hebben we een groepsfoto gemaakt.

We hebben de 12e eeuwse kerk van St. Savin bezocht. Daar was ik al vaker geweest. Er hangt een kruisbeeld en men zegt dat als je achteruit van het beeld vandaan loopt, dat het dan is alsof Jezus zijn ogen open doet. Mij is het nog nooit gelukt om dit te zien, ook deze keer niet.
Na de bezichtiging van de kerk was het plan om een stukje naar boven te lopen naar een 14e eeuws kerkje 'Notre Dame de Pietat de Saint-Savin' staat. Vanwege de warmte besloten we er met de auto's naartoe te rijden. Bij het kerkje aangekomen was het voor mijn rolstoel even een toer om boven te komen. Hij wilde weer even, net als vorig jaar, richting ravijn i.p.v. kerk. Het is gelukt om bij de kerk te komen. Helaas voor ons bleek de kerk gesloten te zijn. Jammer want ik zag op internet dat het van binnen een mooi kerkje is.

We besloten om verder te rijden op zoek naar een ijssalon, die moest dan wel op een mooie plek staan. We kwamen in de bergen iets moois tegen en er stond bij dat deze open was. Helaas bleek dat niet te kloppen, de tent was toch gesloten. Men is nog aan het roepen geweest want er stonden ramen open. Misschien dat iemand ons hoord en toch naar buiten komt om open te doen. Maar nee, er gebeurde niets dus maar weer de auto's in en verder op zoek.
We hebben iets gevonden en het was grappig want toen ik eenmaal op het terras zat, ontdekte ik dat dit hetzelfde terras zat als waar we vanmorgen hadden gezeten. Alleen was nu de markt weg en een leeg plein voor ons. Het ijs was heerlijk, daar hebben we allemaal van genoten.
Na het avondeten werd besloten om vanavond de Lichtprocessie met onze groep mee te lopen. Dus op weg naar het Heilogdom, de lucht zag er niet erg zuiver uit en ik vreesde dat we het niet droog gingen houden. Dat kwam uit want net voor de Lichtprocessie begon, begon te te regenen. Uiteindelijk ging het ook nog onweren. Toch ging de processie gewoon door. Ik had gelukkig een paraplu bij dus ben redelijk droog gebleven. Toen we met de processie weer terug op het plein kwamen begon het heel hard te regenen, donderen en bliksemen. De onweersbui bleek recht boven ons te hangen. Blijkbaar is men dit gewend in Lourdes want alles ging door alsof er niets aan de hand was. Gelukkig ben ik niet bang van onweer maar toch had het wel iets spookachtigs hoor.
Na afloop besloten we dan ook om meteen naar het hotel te gaan en niet naar de Jeanne D'Arc. In het hotel hebben we de lounge verbouwd om bij elkaar te kunnen zitten. Daar nog even iets gedronken en daarna naar de kamer en slapen.

Woensdag 20 Juli 2022

Vandaag ging de groep verschillende dingen doen. Een aantal besloot naar de Internationale viering in de Pius X te gaan, een ander groep wilde wat gaan wandelen. Eric en ik hebben 'uitgeslapen' en zijn om 08.30u gaan ontbijten. Er bleken in ons hotel een hele groep medewerkers van de Tour de France te logeren. Die zaten ook te ontbijten en dat was een uitgerekende kans om een leuke foto te maken.
Daarna zijn Eric, Gea, Dirk en ik richting Heiligdom gewandeld want wij wilde heel graag door de Grot, daar hadden we nog geen kans voor gehad en ook de beloofde kaarsen opsteken voor thuisblijvers die dat gevraagd hadden. Kaarsen voor mijn eigen intenties en ook Eric wilde dat graag doen. Ik had gisteren al een kaars gekocht en mee naar het hotel genomen om er alle namen op te schrijven voor wie ik de kaars wilde branden.
Helaas was er een mis bezig bij de Grot en konden we dus niet door de Grot lopen (hadden we kunnen weten)
Daarom zijn we eerst de kaarsen gaan opsteken. Bij de kaarsenbakken was het wel een triest aanzicht want 1 of 2 weken eerder waren de achterste kaarsenbakken in brand gevlogen en helemaal afgebrand. Ook het Mariabeeld was helemaal zwart geblakerd. Gelukkig was er nog wel plaats om onze kaarsen te branden. Dit in alle rust gedaan en daarna bij de kraantjes onze flesjes met water gevuld.
Daarna nog even naar de boekwinkel op het Heiligdom want ik had een opdracht gekregen om daar iets te kopen, helaas was dat er niet. In de tussentijd was wel de mis bij de Grot afgelopen en besloten we om nog een poging te wagen om door de Grot te lopen. We hadden geluk want toen lukte het inderdaad wel. Een fijn en mooi moment was dat.

We hadden afgesproken om rond 12 uur te verzamelen op het terras van New Orleans en na daar wat gedronken te hebben zijn we richting de auto's gegaan want we zouden naar de Hautacam gaan. De Hautacam, de laatste berg die morgen in de tour beklommen zou worden en waar vandaag de mensen van de wielergroep van Ruud, vandaag tegenop gingen fietsen. Sommige gingen zelfs heel de route die de Tour morgen moet fietsen, zelf fietsen. Dapper hoor! Wij zouden de renners aanmoedigen en opvangen boven op de Hautacam.
Ik heb genoten deze middag. De rit bergop was al leuk. Het ging niet snel want er reden veel campers en auto's voor ons die ook de berg op wilde om al een plekje te vinden waar ze morgen de Tour konden volgen. Ook waren er veel amateur wielrenners de berg aan het opfietsen. Het was een hele lange en steile klim, respect voor al die fietsers hoor.
Boven op de berg hebben we de picknicktafel weer uitgestald en onze lunch gehouden. De cateringploeg zorgt zo goed voor ons!

We hebben genoten van het uitzicht en wat rond gekeken en gewandeld. We bleken nog niet helemaal op de top te zijn, wel op de finish van de Touretappe. Er werd besloten om nog wat hogerop te rijden. Nou daar was het uitzicht nog prachtiger, echt alsof je op het dak van de wereld staat. Je krijgt het op een foto of filmpje ook niet gevangen zoals het is als je het in het echt ziet, vele malen mooier is dat. We zagen ook een helicopter oefenen met landen. Telkens ging hij laag, leek hij te landen maar ging toch weer een stukje verder, probeerde weer te landen en na een paar pogingen vloog hij dan weer een rondje om daarna hetzelfde weer te doen. Ik denk oefenen voor de dag van morgen met de Tour?
Om 16:00u werden we naar beneden gestuurd, de weg werd toen afgesloten. We zijn toen weer bij de finish gaan staan en gewacht tot de groep van Ruud boven kwam. We hebben flink staan klappen en juichen en er waren een paar fanatiekelingen die nog hoger gingen maar de meeste waren toch blij dat ze bij de finish waren. Ze waren kei kapot, konden de eerste minuten geen pap meer zeggen en zagen lijkbleek. Maar gek hoe snel een lichaam dan weer hersteld want even later zaten ze in een stoel aan een bak yoghurt en zag je ze weer opknappen. Grote prestaties hebben ze geleverd hoor!

En daarna kwam het allerleukste...... we moesten de berg weer afdalen naar huis (Lourdes) Inmiddels stond de berg bomvol met campers, auto's, tentjes, feesttenten, barretjes en nog steeds waren fietsers omhoog aan het fietsen. Het leek een heel groot feest op de berg. De mensen waren helemaal uitgelaten en wij werden aangestoken en zaten in de bus ook te zwaaien, juichen, aanmoedigen. Er was een hele file naar beneden dus we hebben optimaal kunnen genieten. Gekke was dat ik hier niet op had gerekend. Ik dacht dat de toeschouwers pas op de dag zelf er gingen staan maar ze gaan dus al een dag vooruit om een goede plek te hebben, anders staat het natuurlijk al bomvol. Dit is wel wat ik zo graag had willen mee maken, de sfeer van de Tour in de bergetappes. Eigenlijk ook de renners en dan vooral de renners die achter liggen want daar hoor ik altijd verhalen over dat er van alles gebeurd in de achterhoede. Maar dit van vanmiddag was ook super om mee te maken. En dan moest de echte Touretappe nog komen, dat beloofde wat voor morgen.

'S avonds hadden we even een domper. We hadden vernomen dat bij de Lichtprocessie ook wielrenners met hun fietsen mee zouden lopen. Onze renners gingen dus ook mee in hun tenue en met de fietsen. Maar toen we bij het Heiligdom aankwamen werden we tegen gehouden, er mochten geen fietsen op het Heiligdom. We hebben het uitgelegd maar het mocht niet, dat was stevig balen.
Op het plein aangekomen zagen we helemaal niets van voorbereiding voor de Lichtprocessie. Toevallig kwam ik Leny tegen en zij vertelde dat ze op de Prairie waren gestart en dat er geen renners te zien waren. Ik ben toen met Gea en Dirk richting de Grot gewandeld want ik begreep dat ze daar zouden eindigen. Bij de Grot was het al heel druk en inderdaad zagen we op de Prairie de processie rondtrekken. Ze bleken eerder gestart te zijn en ook op een andere plek omdat de Tourorganisatie alle voorbereidingen wilde gaan treffen op het Heiligdom, om het podium etc te gaan bouwen.
Achteraf had ik ook zoiets van ik had kunnen weten dat er geen renners bij waren. Hoe hadden ze dat moeten doen? Ze moeten na de finish naar het hotel, eten, massage en slapen om goed voor te bereiden voor de rit van de andere dag. Die hebben helemaal geen tijd om naar een Lichtprocessie te gaan. Maar wel een tegenvaller voor ons omdat wij er dus op gerekend hadden.

Toch was de Lichtprocessie wel mooi want we stonden nu op een mooie plek en de schrijn met Maria kwam zo langs ons gelopen en ook de rest van de processie. Ik heb het al eens eerder mee gemaakt een Lichtprocessie vanaf de Prairie maar toen stond ik niet zo dicht bij de Grot en was ik zeker niet zo dicht bij het Mariabeeld. Acheraf was het dus toch mooi en bijzonder ondanks dat we geen fietsers hebben gezien.
Van de voorbereidingen voor de Tour heb ik niets gezien want wij zijn meteen naar ons hotel gegaan na afloop. Het enige wat ik gezien heb waren een paar gele borden die een wegafsluiting aankondigde omdat het het parcours was. In het hotel de lounge weer gebouwd en nog een glaasje gedronken en weer naar de kamer om te slapen.

Donderdag 21 Juli 2022

Vandaag is dan de grote dag, de touretappe van Lourdes – Col de Aubisque –Col de Soulor –(in de afdaling langs de Gevonden Glimlach) – Col de Spandelles - Hautacam Hautacam. Een jaar naar uitgekeken om deze etappe live mee te maken.
Het was vandaag ook de verjaardag van Eric, dus dubbel feest. Eric werd bij het wakker worden al verwend met koffie en we hadden bij zijn bed de muur versierd, dus dat hebben we hem laten zien. Ook bij het ontbijt werd hij lekker verwend en door iedereen gefeliciteerd. Dit werd een verjaardag om niet te vergeten!

Het plan was om vroeg te vertrekken naar 'De Gevonden Glimlach" om daar in de tuin het Tourcircus langs te zien komen. Ik had ook wel in Lourdes willen blijven om de start van de etappe te zien, en hopelijk ook de renners maar soms moet je keuzes maken en wij hadden dus deze keus gemaakt.
Het was al vroeg druk in Lourdes en om 08.00u vertrokken we al. Dirk trok zich nergens iets van aan en ging bij de Jeanne D'Arc gewoon het parcour op, dat al afgezet was. Daar reden wij dus mooi op het parcour door Lourdes waar later op de dag de renners zouden rijden.
Onderweg vond ik het zelf wel meevallen met de drukte maar toen we bijna op de plaats van bestemming waren liep het mis. We waren nog iets van 500 meter van De Gevonden Glimlach en daar werden we tegen gehouden door de Gendarmerie.
De weg/het parcours was afgezet en we mochten er niet op. Dirk probeerde in zijn beste Frans/Engels/handen- en voetenwerk/ Foto's van het huis enz om de Genramerie uit te leggen dat we 500 meter verderop moesten zijn maar zonder resultaat.
Een poosje later sloot Margo zich achter ons aan, zij is de eigenares van het huis en spreekt goed Frans. Dus zij in gesprek met de Gendarmerie maar die bleven koppig volhouden dat ze niemand door mochtend laten. En dat om 9 uur in de ochtend terwijl de renners pas tegen half 4 langs zouden komen.
De baas van de Gendarmerie werd er bijgehaald, daar moesten we een poos op wachten. Margo heeft weer alles uitgelegd, wat onze bedoeling was, waar we moesten zijn en na heel lang gepraat kregen we eindelijk toestemming maar moesten wel alle kentekens van de auto's doorgeven.
Poehoe dat was een avontuur op zich die laatste 500 meter.

Aangekomen in de Gevonden Glimlach ben ik daar eerst lekker gaan douchen. Omdat we zo vroeg op moesten vanochtend had Caroline dit bedacht. In de Gevonden Glimlach kon ik in alle rust douchen en wondverzorging doen. Nou ik werd me verwend, dat had ik nog nooit mee gemaakt. Drie 'zusters' om mij heen die mij van alle kanten hielpen luxer kan je het toch niet hebben!
Na de douche en wondverzorging ben ik net als de rest de tuin in gegaan, we hebben de tuin versierd met vlaggen, shirts, overkapping gemaakt voor schaduw. Zelf werd ik ook uitgedosd als een oranje fan, we gingen er een feest van maken.
Daarna koffie/thee drinken met taart vol met kaarsen die Eric uit mocht blazen. Het was ontzettend gezellig in de tuin.

Later op de ochtend ben ik met Gea en Dirk een stukje de Col de Spandelles opgelopen (nou ja, gereden met mijn rolstoel) De toeschouwers druppelde daar al de berg op en we kwamen ook amateur renners tegen die de route aan het fietsen waren. Bij elke fietser die we zagen was het aanmoedigen natuurlijk. We kwamen ook nog langs een kraampje waar je geiten- en schapenkaas kon proeven, dus daar even een pauze gehouden en ons wat laten vertellen over de kaas. De geitenkaas vond ik lekker maar de schapenkaas was wat minder.
Ik had al snel in de gaten dat als ik op de Col de tour wilde kijken, het erg warm zou worden want je stond er pal in de warme zon (het was 38 graden of zo).
We zijn weer naar beneden gewandeld, terug naar de Gevonden Glimlach waar het er heel gezellig uit zag.

De renners van de groep van Ruud waren vanuit Lourdes met de fiets naar de Gevonden Glimlach komen fietsen en waren ook aangekomen. We hebben lekker buiten in de tuin gegeten, de zon scheen volop en wij waren helemaal in de stemming. We zaten mooi op een rijtje voor het muurtje dat de tuin en de weg van elkaar scheidde. Mooi zicht op alles wat langs kwam. Elke fietser werd door ons aangemoedigd en ook als er een auto langs kwam was het juichen en toeteren. We leken wel een groep uitgelaten kinderen hahahaha. Het was soms wel erg warm en we probeerde steeds de schaduw op te zoeken, waardoor we steeds een stukje moesten verhuizen.
Vol verwachting keken we uit naar de reclamekaravaan en die kwam maar niet. Op een gegeven moment werd het stiller op straat, er werden helicopters gehoord die er aan kwamen. We dachten dat de reclamekaravaan nu wel zou komen maar toen kwam er een auto langs die omriep dat de renners over een paar minuten al langs zouden komen.
En toen ging het snel..... ik zag Wout van Aert in zijn groene trui aan komen snellen, ook Pogacar was goed te herkennen, Vingegaard in de gele trui , Bauke Mollema en zag ik ook nog voorbij zoeven, maar verder ging het zo hard naar beneden dat ik geen renners kon herkennen. Na de renners kwam de hele karavaan met volgauto's die een toeterserenade gaven. Zo gaaf om dit mee te maken, alleen jammer dat ze weer zo snel voorbij waren.
Later hoorde we dat de reclamekaravaan in Ferrieres gestopt was, omdat de weg naar en op de Col de Spandelles te smal was. Precies de plek waar wij zaten. Jammer.
Trouwens in het begin kwamen er wel een paar busjes langs en die verkochten shirts, bidons, caps van de TdF. Je kon een heel pakket kopen. Ik heb alleen een pet genomen. Shirt past mij toch niet. Ze deden wel goede zaken in de tuin van de Gevonden Glimlach hoor.
Nadat alles voorbij was ben ik binnen naar de tv gaan kijken hoe de rest van de wedstrijd verliep en die verliep nog heel spannend. Pogacar en Vingegaard die elkaar steeds aanvielen en uiteindelijk Vingegaard die de etappe won.

Na de wedstrijd werd alles voorbereid voor de BBQ en hebben we daarvan zitten smullen. Rond 20:00u werd het voor onze groep tijd om weer naar ons hotel in Lourdes terug te gaan
We hebben weer een superleuke dag gehad vandaag, zo ontzettend genoten van alles, het is echt weer een hele bijzondere vakantie!!

Vrijdag 22 Juli 2022

Vanochtend is de groep in 2 gesplitst. De ene groep gaat naar Pau en de andere groep gaat naar een chocoladefabriek in Uzos. Ik had ervoor gekozen om naar Pau te gaan. Ik ben daar vaak door gekomen als we met de trein naar Lourdes gingen. Vanuit de trein zag je dan prachtige gebouwen. Ik wilde dat weleens van dichterbij gaan bekijken. Voor chocolade was het toch te warm, dus zou zo in je hand smelten.
Alhoewel het deze ochtend meeviel met de warmte, het regende zelfs en was ook wat frisser. Wel lekker na al die hitte hoor. Een hele week bijna 40 graden is ook niet alles.
In Pau hebben we wat rondgewandeld, eerst op de Boulevard warme chocomelk gedronken, dat kon nu het wat frisser was. Daarna in het hotel waar we op het terras zaten naar de toilet. Dat was even een avontuurtje want ik kon met mijn rolstoel niet binnen, was een hele hoge drempel. Dus onder de armen een stukje gelopen en gelukkig was de toilet heel dicht bij de voordeur. Een mooie, nette toilet.
Daarna konden we verder Pau verkennen. We zijn eerst nog een stukje over de Boulevard gewandeld, daarna richting Chateau de Pau. Onderweg heb ik mijn sporen achtergelaten in Pau. Er was een zebrapad en dat waren ze aan het herstellen, er stond nog maar een half zebrapad op straat geschilderd. Er was niemand te zien dus ik dacht niet dat ze er aan het werk waren. Ik rij dus over het gedeelde met strepen, bleek de verf nog nat te zijn dus mijn wielsporen staan nu in dat zebrapad hahahaha.
Bij het kasteel hebben we buiten wat rond gekeken. Je kon binnen maar dan moest je een kaartje kopen en zoveel tijd hadden we niet. Na het bezoek aan het kasteel besloten we om richting de Basiliek te wandelen zodat we die konden bezichtigen. Alhoewel het volgens mij geen Basiliek was maar een gewone kerk (Eglise St. Jacques) Wel een mooie kerk. Terwijl wij binnen waren gingen Dirk en Peter de bus halen zodat wij bij de kerk weer in konden stappen.

Caroline had in de tussentijd boodschappen gedaan voor de lumch, wat zij gekocht had was een verrassing voor ons. We gingen op weg naar een mooie Lunchplaats.
Helaas was het wat harder gaan regenen en zochten we iets waar we droog konden zitten. Zo'n plek was wel moeilijk te vinden. Op een gegeven moment bleken we dicht bij Betharram te zijn. De plaats waar we vorig jaar waren geweest en daar de Kruisweg hadden gelopen. Bovenop de berg was een hele mooie plek om te lunchen. Dus is Dirk daar naartoe gereden.
Jammer genoeg kon je daar ook nergens overdekt zitten en we besloten om gezellig in de bus te lunchen. Een paar sjaals op de vloer van de bus en daar werden alle lekkernijen die Caroline had gekocht neer gelegd.
Het was een heerlijke lunch met chocolade croisssants en pannenkoeken, wat hebben we er van gesmuld.

Na de lunch zijn we rustig richting Lourdes gereden naar ons hotel. Daar nog even op bed kunnen rusten tot aan de volgende aktiviteit. Rond 5 uur zouden we richting het Heiligdom gaan om een groepskaars aan te steken en afscheid te nemen, morgen vertrekken we weer richting huis. Het werd wel een pechavond hoor. Eerst werd Eric door een voorbijganger zowat omver gelopen en liep daarbij een schaafwond op zijn hand op. Deze wond werd verzorgt op de stoep net voor de St. Joseph ingang, waar het treintje ook vertrekt.
Eric zijn hand werd verzorgd, we willen weer verder lopen en toen haalde ik een stunt uit. Doordat ik maar met 1 oog kan kijken, kan ik geen diepte zien. Er liep een witte streep tussen stoep en de weg maar deze is wel vaker gelijk met de weg en alleen als afscheiding. Helaas was ik nu wel op een echte stoep, die ook nog best hoog was. Ik reed iets te ver op de witte lijn en kiepte zo met rolstoel en al, links op de kant de op de weg. Het ging allemaal zo snel. Ik lag amper en iedereen was al aan het helpen om mij weer overeind te krijgen.
Ik had op dat moment een engeltje op mijn schouder want ik mankeerde niets, op de schrik na. En zelfs de rolstoel leek er goed vanaf te komen. Later bleek alleen de linker armleuning wat los te zitten en de hoofdsteun maar die was zo gemaakt.
Tjee, wat een avontuur, ik had de hele groep zowat een hartverzakking bezorgd want iedereen zag mij vallen maar kon niets doen om dat tegen te gaan en vreesde het ergste.
En ik.....ik zou Conny niet zijn als ik even later weer vrolijk lachend in de stoel zat en het als een leuk avontuur beschouwde om weer te vertellen.

Nadat we van de schrik bekomen waren zijn we verder gelopen, eerst even door de Grot en daarna kaarsen aangestoken. Zowel de groepskaars met al onze namen er op, als nog kaarsjes van ons zelf.
Hierna zijn we nog eventjes op souvenir jacht geweest en daarna richting hotel voor het avondeten. We moesten daar wel wat langer op wachten en de reden was niet zo leuk.
Iemand uit de groep bleek postitief te testen op Corona en dan komt er ineens van alles bij kijken en moest er van alles geregeld en overlegt worden. Een echt pechavond dus.
Gelukkig voelde Eric en ik ons goed en hopen dat dit zo blijft. Na het eten hebben we samen met Caroline onze koffers zo ver mogelijk ingepakt en daarna gaan we slapen, morgen zien we weer verder. We moeten in elk geval al vroeg vertrekken om weer 2 dagen te rijden.

Zaterdag 23 Juli 2022

Het was vroeg opstaan, om half 8 werden we al aan het ontbijt verwacht. Dat verliep allemaal goed en de mannen waren al druk doende om alle koffers en bagage in te laden. Het enige wat ik moest doen was zorgen dat ik op tijd in de bus zat zodat we om 08.45u konden vertrekken.
Ze zorgen voor onze zieke zijn een beetje langs mij heen gegaan. Af en toe ving ik wel iets op en ik hoorde van Gea dat alles op de schop was gegooid zowel de indeling van de auto's en bus, als de route. We konden onze zieke natuurlijk niet achter laten, maar daar was ook alles voor geregeld.
We rijden het eerste stuk van onze reis meer binnendoor en dat is genieten. Later op de snelweg wordt het wat saaier en hebben veel mensen geslapen, ik ook.
Op zoek naar onze plek voor de koffiestop namen we een verkeerde afslag en kwamen we achter de parkeerplaats terecht, dus omdraaien en heel de club draaide netjes met ons mee, achter onze bus aan. Een afslag verder bleken we wel op de juiste plek uit te komen. Een mooi groot terrein met bomen, dus schaduw want de temperatuur was al flink aan het oplopen. Maar wat een vies toiletgebouw bah, dat mensen zo smerig kunnen zijn zeg! Het liefst gaan we binnen in een gebouw bij de benzinepomp en de invalidetoilet ziet er dan meestal aardig uit. Maar hier kon dat niet en was de enige optie de smerige toilet. Nog een geluk dat er wel een invalide toilet aanwezig was, anders moet je boven zo'n put gaan hangen.
Na de sanitaire stop vervolgden we onze reis weer. Rond half 6 kwamen we aan bij ons hotel in Futuroscoop en we verlangde allemaal naar de koelte van de airco in het hotel. Pffff wat was het weer warm geweest in de bus.
Eric en ik hadden geluk want we hadden nu een andere kamer dan op de heenweg, op deze kamer hadden we vorig jaar ook geslapen. Hij was ietsjes ruimer en met ruime aangepaste badkamer met een douche.
Daarna zijn we eerst een drankje gaan doen en daarna was het weer etenstijd. Het eten blijft een gedoe want de Fransen lijken niets te begrijpen van onze dieetwensen. Al waren ze beter voorbereid dan vorige week.
Na het eten naar de kamer om ons klaar te maken voor weer een korte nacht.

Zondag 24 Juli 2022

Het was een kort nachtje maar ik had beter geslapen dan de vorige keer. Om 07:00u zaten we al aan het ontbijt. Het ontbijt verliep een beetje chaotisch. Niet iedereen van de groep at aan tafel maar stonden buiten te eten. Onze bagage was ook al naar de auto's gebracht.
Later hoorde ik ----- waar ik al bang voor was ---- dat er nog enkele positief geteste mensen bij waren gekomen. Gelukkig is het onze laatste dag en gaan we richting huis. Als dit aan het begin van de reis was gebeurd dan hadden we een groter probleem gehad. Ik hoorde ook dat bij de trein- en busbedevaart ook corona besmettingen waren en iedereen daar met mondkapje op moest en niet door de trein mocht lopen. Tja, dat krijg je dus als je met zoveel mensen onder elkaar bent. Later begreep ik thuis ook van andere mensen die op vakantie waren in een ander land, dat ook daar veel corona besmettingen terug naar huis kwamen.

Omdat het weer een hele warme dag beloofde te worden en de airco van onze bus die warmte niet aan kon, hadden ze dekens voor de ramen van de bus gehangen om de zon tegen te houden en daarmee hopelijk ook de warmte. In de ochtend hielp het enigzins maar in de middag werd het alsnog snikheet. Ondanks de hitte en de 'positievelingen' hebben we er toch nog een leuke, gezellige dag van weten te maken. We hebben onderweg weer onze koffie en lunchstops gehad. Rond de klok van 4 uur verlieten we Frankrijk en ruim 2 uur later reden we Nederland weer binnen.
Om toch nog als groep samen te eten en afscheid te nemen i.p.v. dat in Roosendaal ieder zijn eigen weg zou gaan, was het plan gemaakt om in Halsteren waar we Eric thuis zouden brengen, een frietje te eten.
De cafetaria werd van tevoren ingelicht dat wij er aan kwamen met een flinke bestelling. We zochten een plekje op en zo zaten we even later met z'n allen op een muurtje in Halsteren van onze frietjes te smullen.
Als eerste moesten we afscheid nemen van Eric. Daarna gingen we richting Roosendaal waar onze verzamelplaats was. Daar afscheid genomen van de rest van de groep en later ben ik door Dirk en Gea thuis gebracht.
Dat was het einde van een ontzettend mooie vakantieweek waar iedereen weer volop van heeft genoten en ik misschien wel de grootste genieter was!!

Zoals gezegd heb ik weer ontzettend genoten, ben ik super verwend, en heb ik weer nieuwe avonturen mee gemaakt.
Dankzij de antibiotica en de goede verzorging van Caroline, heeft mijn buik zich ook redelijk goed gehouden. Alleen de laatste dag deed hij vervelend pijn.
Ik heb mooie herinneringen gemaakt, waardoor ik dit verslag met jullie kan delen.
Bedankt Caroline, Jeanne, Gerard, Peter, Gerard, Geertje, Anneke, Gea en Dirk voor jullie geweldige inzet om ons deze mooie week te geven, wat hadden we zonder jullie gemoeten. Ook mijn mede reizigers Eric, Carla, Sandra, Jan, Riet bedankt dat jullie mee waren en we samen hebben kunnen genieten. Emma Marie en Bep, ik hoop dat jullie een volgende keer wel met ons mee kunnen.

Ik kijk al uit naar 2023 want we gaan weer terug naar 'De Gevonden Glimlach' en dan niet als het hoog zomer en veel te warm is, maar de eerste week van oktober. Ik heb het programma al gezien en het gaat vast weer een hele mooie week worden met mooie avonturen.

Ruud en Margo van 'PAC Vakanties' en 'de Gevonden Glimlach' voor jullie een speciaal bedankje dat jullie deze reis hebben mogelijk gemaakt en dit voor mij/ons gedaan hebben.