De Gevonden Glimlach' is een aangepaste vakantiewoning in De Hoge Pyreneeën in Zuid Frankrijk. Geschikt voor 2 tot en met 10 personen en gekwalificeerd door Gite de France.
De eigenaren zijn Ruud en Margo Fokker.
PAC-vakanties is een kleine onderneming van Ruud Fokker, met als doel actieve reizen te organiseren naar de Pyreneeën en andere bijzondere bestemmingen.

Zaterdag 23 Oktober 2021

Heel lang naar deze datum uitgekeken en eindelijk was het zo ver. Tot het eind toe is het spannend gebleven of ik mee kon. Twee weken voor vertrek lag ik nog in het ziekenhuis en zag het er naar uit dat de reis toch niet door kon gaan. Dankzij extra antibiotica lukte het toch om mee te gaan, hiephoi!
Het was vroeg dag want ik werd om 07:30u al opgehaald en de thuiszorg moest komen voor mijn wondverzorging. Zij zijn een half uur eerder begonnen, waardoor ik mooi op tijd klaar was.
Ruud kwam mij met de gehuurde rolstoelbus thuis ophalen, hoe luxe wil je het hebben! Daarna zijn we naar de verzamelplek in Roosendaal gereden, bij het Hooihuis.
Dirk stond daar al met de bus van Ruud en de camper van Gea en Dirk. Alle anderen waren ook aanwezig. Na verdeling van de bagage en passagiers, zijn we vertrokken.
Bij mij in de rolstoelbus zaten Eric, Gea om te tolken, Angely en Caroline onze verpleegkundigen en Ruud onze chauffeur voor deze week.
In het busje van Dirk zaten Margo, Riet, Jeanne en Gerard.
Rond 09:00u passeerde we de Belgische grens. Na zo'n 200 km rijden hadden we onze eerste koffiestop op een parkeerplaats in Henin-Beaumont, dat was rond 10:30u, toen waren we dus al in Frankrijk.
Ruud en Margo hebben echt aan alles gedacht. Thermoskannen met koffie en thee, koeken, alles hadden ze bij zich. We hebben lekker op de parkeerplaats ons drinken op gedronken.
Daarna reden we verder richting Parijs. We zouden rond 13:30u in Janvry onze lunchstop hebben. Echter ging het in Parijs verkeerd. Doordat de rolstoelbus hoger was konden we niet over alle wegen/tunnels. Hierdoor hebben we een heel groot stuk omgereden. We zijn uiteindelijk wel in Janvry gekomen om te lunchen, maar dat was flink wat later.
Ook voor de lunch hadden we alles bij. Campingtafel, stoelen, bakken met brood, beleg, boter, koffie thee, melk enz enz. We hebben lekker staan picknicken op de parkeerplaats. Dat gaf al meteen een echt vakantiegevoel, super leuk!
In de namiddag hebben we nog een keer een koffiepauze gehouden, toen hadden we al zo'n 700 km gereden. Hierna ging het richting onze overnachtingsplaats Hotel Alteora in Futuroscope (Poitiers). Futuroscope was een gebied met heel veel hotels. Er is daar ook een Attractiepark. We kwamen een uur te laat aan in het hotel en konden meteen naar het diner. Ik koos voor een Ceasarsalade en die heeft goed gesmaakt. Na het eten zijn Eric en ik naar de kamer gegaan. Onze koffers werden door onze vrijwilligers gebracht en zij hebben ons ook geholpen met installeren en klaar maken voor de nacht. Daarna ons bed in want morgenochtend is het weer vroeg opstaan.

Zondag 24 Oktober 2021

Om 06.30u opgestaan want om 07.30u werden we aan het ontbijt verwacht. Angely en Caroline hebben Eric en mij geholpen met de verzorging en mijn wondverzorging.
We waren mooi op tijd aan het ontbijt en dat was een goed ontbijt, er was volop keuze aan lekker eten. Croissantjes, chocoladebroodjes, brioche, cake, verschillende soorten brood, muesli, yoghurt enz.
Lekker gesmuld van het lekkers.
Buiten was het nog fris, het was maar 2 graden maar de zon kwam al op dus het beloofde een mooie dag te gaan worden. Tegen 9 uur zijn we vertrokken voor onze tweede reisdag.
De eerste uurtjes was iedereen nog rustig en sommige hebben nog een beetje geslapen. Na ongeveer 200 km hadden we onze 1e koffiestop in Benenac en was iedereen weer wakker.
We hebben buiten in het zonnetje kunnen drinken, het was nog wel fris maar boven de 10 graden want de afspraak was dat we boven de 10 graden buiten koffie zouden drinken en anders binnen.
Rond 11:30 zijn we op weg gegaan voor de volgende 200 km. Onderweg vingen we al in de verte een glimp op van de Pyreneeën. Rond 13:30u reden we onze lunchplek op, een mooie parkeerplaats in Aire-sur-l’Adour. Het was heerlijk, we hebben buiten in de zon met 24 graden zitten lunchen, echt genieten is dat.
Na de lunch gingen we op weg voor het laatste stuk naar de "Gevonden Glimlach". Daar kwamen we rond 16:00u aan. Het huisje stond te stralen in de zon, de tuin helemaal in herfstkleuren, prachtig met de zon er op. Het laatste stuk van de reis was ook genieten, prachtige vergezichten over de bergen en dalen, met hobbels en slalommen door de haarspeldbochten, geweldig vond ik het.
Na eerst een welkomstborrel gedronken te hebben zijn we de koffers uit gaan pakken, de kamer op orde gemaakt, alle hulpmiddelen zoals zuurstof, Bipap apparaat klaar gezet.
Ondertussen werd in de keuken druk gewerkt aan ons avondeten. Caroline zou Roti koken en werd daarbij door de andere dames geholpen. Om 19:30u gingen we eten en daar zijn we wel even mee bezig geweest. Na het eten was het al 21:30u of zo en zijn Eric en ik naar de kamer gegaan. We waren best moe na zo'n lang reisweekend.

Maandag 25 Oktober 2021

Na een goede nachtrust en verzorging zaten we om 8 uur aan het ontbijt. De tafel was rijkelijk gedekt en ik voelde mij even een Koninging waarvoor iedereen zijn best aan het doen was om mij het hof te maken. Wat een luxe eerst al bij onze verzorging door Angely, Caroline en Margo. Daarna het ontbijt verzorgd door Jeanne, Gerard, Margo en Gea die voor mij druk was met het tolken. Er werd zoveel gepraat aan tafel dat Gea amper toe kwam aan zelf ontbijten. Dankzij haar kon ik de gesprekken wel mee volgen.
Na het ontbijt zij we met een groepje, Eric, Oma Riet, Angeline, Caroline en ik naar het dorp Ferrieres gewandeld en daar een beetje rond gekeken. Het dorp is niet zo groot maar wel een knus dorpje en een heerlijke wandeling.
Rond 12:30u zijn we met de busjes vertrokken de Pyreneeën in. Een supermooie rit met stijgingen van wel 14%. We kwamen langs de plaats waar wielrenner Wim van Est in 1951 het ravijn in is gereden. Er hing op die plek een herinneringsbord, helaas heb ik daar geen foto van kunnen maken. Kennen jullie de beroemde uitspraak van Wim van Est: "Zeventig meter viel ik diep, mijn hart stond stil, maar mijn Pontiac liep ... ."
We reden door naar de top van de Aubisque. De uitzichten onderweg waren zo prachtig mooi, de herfstkleuren met de zon er op, de diepe dalen, hoge bergtoppen echt prachtig en niet op een foto te vangen, wel geprobeerd natuurlijk. We hebben trouwens de route van een etappe uit de Tour de France gereden maar dan in tegenovergestelde richting. Voor mij als wielerfan helemaal geweldig natuurlijk.
Op de top van de Aubisque hebben we lunchpauze gehouden en weer heerlijk zitten picknicken. Dit onder een strakblauwe hemel met stralende zon en 24 graden.
Ik maakte er nog een avontuur mee. Er lopen daar paarden los en ik wilde wat dichterbij de paarden komen. Het leek vrij vlak op de top maar zodra ik in het gras terecht kwam, ging mijn rolstoel zijn eigen leven leiden. Hij gleed gewoon naar beneden, recht op de paarden af en ik kon sturen wat ik wilde maar dat hielp niets. Op een gegeven moment kregen de anderen het in de gaten en hebben ze met z'n allen moeten helpen om mijn rolstoel weer de goede richting op te krijgen. Dat was wel even een spannend moment hoor.
Na de lunch zijn we verder gereden naar naar Lourdes. Het was erg rustig in Lourdes. Erik en ik zijn met Gea en Dirk op stap gegaan. We zijn eerst naar de Limburgse winkel gelopen om Cathie even gedag gaan zeggen en natuurlijk ook het een en ander gekocht.
Daarna naar de Heiligdommen. Helaas mochten we niet door de grot vanwege de corona. Daar waren we wel wat verdrietig om want ja als je in Lourdes bent dan loop je het allerliefst even door de grot om zo dicht mogelijk bij Maria te komen en haar te begroeten. We zijn dan maar onze kaarsen op gaan steken. Ik heb kaarsen gebrand voor de mensen die mij om een kaars en gebed hadden gevraagd en ook een voor iedereen die een kaarsje kan gebruiken en een kleintje voor mezelf. Tijdens het kaarsen opsteken werden we verrast door de zang van Margo Fokker, zij zong een Marialied, zo bijzonder was dat. Daarna hebben we water gehaald en naar de Jeanne D'arc gewandeld. Daar met de groep iets gedronken en nog bekenden gezien en gesproken, die ook in Lourdes waren.
Om 19:00u werden we in Hotel Gloria verwacht voor het diner. Het hotel was al gesloten maar speciaal voor ons open zodat wij er konden dineren. Ik vond dit wat minder want deze maaltijd was niet echt mijn ding, ik heb bijna niets gegeten. Mijn bekende Lourdesdieet: stokbrood en water.
Na het diner zijn we naar het Heiligdom gelopen voor de Lichtprocessie. Toen we aankwamen stond er een echtpaar te wachten die met de 'Wensambulance Brabant' naar Lourdes waren gekomen. Ik bleek hen te kennen Annemarie en Johan. Zij mochten in de Lichtprocessie voorop lopen en ik reed achter hen, bijzonder. Ook bij terugkomst stonden we naast elkaar. Zo werd het een bijzondere lichtprocessie. Na afloop zijn we terug gereden naar de Gevonden Glimlach, daar kwamen we rond 23:00u aan. Het heeft niet lang geduurd voor we op bed lagen. Het was een volle maar ontzettend mooie dag.

Dinsdag 26 Oktober 2021

Na een wederom goed verzorgd, uitgebreid ontbijt zijn wij vanochtend vertrokken naar de weekmarkt in Nay. Onderweg genoten van de prachtige uitzichten op de Pyreneeën en dalen.
Toen we om 09:30u vertrokken was het nog maar 7 graden maar in Nay aangekomen was het al warmer en werd het weer een hele mooie dag.
In Nay over de weekmarkt gewandeld en nog even in het zonnetje op een terras gezeten. We hadden even problemen met de Corona QR code die we moesten laten zien. Mijn code bleek alleen voor Nederland te zijn en we ontdekte dat er dus ook een Internationale QR code is. Toen ik die liet zien was het goed.
Rond 12:00u weer naar de bus om een eindje verderop in een leuk dorpje met de naam Coarraze, op het dorpsplein voor de kerk te lunchen. We hebben hier weer zitten genieten van het mooie weer en het zonneke, wat boffen we toch zeg!
Na de lunch zijn we naar Betharram gereden. Een klein bedevaartsoord met een mooie kruisweg op de berg. Er zijn hier ook grotten waar je met een treintje in kan, maar die zijn niet rolstoeltoegankelijk. Volgens mij waren ze ook niet open. De kerk was ook gesloten.
We besloten de kruisweg te gaan doen. Deze is wel bergop en flink steil met slechte paden. Veel rotssteen, keien, los grind, kuilen, geulen en hobbels. Het werd een hele uitdaging met veel spanning en avontuur, daar hou ik wel van hahaha. Ik ben met mijn rolstoel de berg opgereden, we merkte al snel dat dit toch zwaarder was dan gedacht. Mijn rolstoel was op het slechte pad moeilijk in bedwang te houden. De rolstoel neigde er vooral na om richting ravijn te glijden i.p.v. de richting waar ik hem heen stuurde.
Ruud en Gerard zijn na de 2e statie eerst omhoog gelopen om te kijken of het wel haalbaar en veilig was om verder te gaan. Hun conclusie was dat het moest lukken.
Het is ook gelukt maar het is voor de hele groep een echte kruisweg geworden. Iedereen hielp om mijn rolstoel op het rechte pad te houden. Eerst met Ruud achter de stoel om te sturen en aan elke zijkant iemand. Richting het einde moest er steeds meer geholpen worden en bij de voorlaatste statie kwam er een Frans gezin met 4 kinderen mee helpen. Zij boden zelf hun hulp aan.
Met een touw aan de voorkant van de stoel, die door de kinderen getrokken werd en duwkrachten van diverse mensen achter en opzij de stoel, ben ik boven gekomen. Wat een groot avontuur was dat. Maar ik ben geen moment bang geweest, vertrouwde helemaal op mijn helpers. Chapeau voor hen dat ze dit voor mij gedaan hebben.
Ik was ook ontroerd dat zij dit zomaar voor mij doen en dacht bij mezelf: "ben ik dan zo bijzonder dat zij zoveel voor mij doen, mij naar Frankrijk halen en dan nog zwaar lopen sjouwen met een zware stoel en zware Conny er in." Thuis zouden ze gezegd hebben dat het niet haalbaar was en ons voor gek verklaren. Ik voel mezelf ook niet bijzonder maar juist 'heel klein' . Ik kan er eigenlijk nog niet over uit dat er dus zulke lieve mensen zijn, die dit voor mij over hebben.
De Kruisweg was de moeite waard hoor, mooie staties, gebouwen. Het deed mij ook aan vroeger in Lourdes denken, toen we nog met rolstoelen de grote kruisweg daar liepen. Die was ook zo zwaar.
Nog een klein Betherram wonder.... de groene lampjes van mijn rolstoel waren leeg maar eenmaal boven waren alle lampjes weer terug en de accu weer vol.
Na deze zware tocht verdiende we zeker een ijsje, daarom zijn we naar een ijssalon gereden en daar genoten van een lekkere ijscoupe.
Hierna via een prachtige toeristische route naar huis gereden. Het blijft volop genieten de ritten door de Pyreneeën, zo mooi al die uitzichten.
Thuis gekomen gingen de dames weer voor het diner zorgen en na het eten zijn Eric en ik weer op tijd het bed ingedoken.

Woensdag 27 Oktober 2021

We zijn de dag om 08:00u begonnen met een uitgebreid ontbijt. Gerard had gisteravond zelf brood gebakken en dat smaakte goed.
Na het ontbijt zijn we naar Oloron gereden. Een belangrijke pelgrimsstad aan de Gave d’Ossau met onder andere de Heilige-Maria kathedraal die op de UNESCO werelderfgoedlijst staat als onderdeel van de Santiago de Compostella wandelroute.
Na een rit van zo'n 55 km door de Pyreneeën in een hobbelbus waren we toe aan een bak koffie/thee/choco, dus het eerste terras dat we zagen was voor ons. Ook vandaag troffen we het met het weer want de lucht was weer stralend blauw, de zon scheen volop.
Daarna zijn we naar de Kathedraal gewandeld. Een mooie kerk maar niet erg toegankelijk. Nou is bij onze groep niets onmogelijk en zo werd ik door twee vrijwilligers uit mijn rolstoel geholpen. Zij ondersteunde mij om zo met kleine stappen, lopend de kerk in te gaan. Daar ben ik op de achterste bank gaan zitten. Zo kon ik toch de kerk aan de binnenkant zien. Iemand anders nam mijn telefoon mee om foto's te maken. Allemaal alsof het zo vanzelfsprekend is om dit te doen, geweldig toch!
In de Kathedraal zongen Margo en Dirk een paar liederen. En ook al kon ik niet verstaan welke liederen, ik vond het wel een kippenvelmoment.
Na de bezichtiging terug gewandeld en even naar de openbare invalidentoilet geweest. (Zo'n gevangenis/station toilet maar wel superhandig en best schoon. Daarna richting de bus. Rond 13:00u zijn we via de Col de Marie Blanque naar onze lunchplek gereden, deze lag in een prachtige vallei, ook weer zo'n supermooie plek.
We kregen lekker een broodje warme knakworst en er was weer verse soep gemaakt. Een luxe picknick krijgen we steeds en we worden nog steeds elke dag beloond met prachtig weer, blauwe hemels. Super!
Na de lunch zijn we een stuk naar beneden gewandeld, tot aan een kleine kapel waar de bus weer op ons stond te wachten. Het was weer een klein avontuur om bij de kapel te komen. Door het grind en doordat het schuin afliep, glijdt mijn rolstoel steeds de verkeerde kant op. Maar met de extra handen lukte het weer de stoel de juiste kant op te duwen, avontuur genoeg hier hoor.
Hierna de bus weer in. De ritten door de Pyreneeën blijven fantastisch om te doen. Elke minuut veranderd het uitzicht. Dan weer prachtige bergen en dan weer mooie dalen/valleien.
In een dorpje zijn we gestopt op een mooi plekje, die weten Ruud en Margo hier wel te vinden. Daar lekker wat gedronken en wat rond gekeken in o.a. de kerk en buiten wat foto's gemaakt. Daarna op weg naar huis want dat is de 'Gevonden Glimlach' inmiddels voor ons al geworden.
Weer aan het slag met het diner en wij wat rusten en kletsen bij de open haard. Om 19:30u aan tafel en na het eten weer richting ons bed. Mijn buik houdt zich gelukkig vrij rustig mede dankzij de antibiotica.

Donderdag 28 Oktober 2021

Vanochtend weer genoten van een heerlijk ontbijt. Waar ik thuis maar 1 boterham eet als ontbijt, eet ik er hier wel 3 of 4, het is ook veel gezelliger met z'n allen ontbijten i.p.v. alleen.
Na het ontbijt werd Eric niet zo lekker waardoor we ons programma hebben uitgesteld.
Gelukkig ging het Eric na een uurtje weer wat beter en zijn we weer in de busje geklommen voor een mooie rit de Pyreneeën in.
We zijn de Col de Spandelles op gereden, een steile klim hoor. Bovenop de top zijn we even de bus uit gegaan om wat foto's te maken. Hierna de route vervolgd naar een andere bergtop, Col de Couraduque. We waren al door Ruud gewaarschuwd dat het laatste stuk van deze Col een erg slechte weg was. Dat was niets teveel gezegd. Het was een flinke hobbelweg en dat in een hobbelbus....dus dubbel zo hobbelig. We zijn goed wakker geschud, soms vloog ik bijna tegen het plafond van de bus, dat is een beetje overdreven maar ik kwam soms wel even los van de zitting van de rolstoel. Het gehobbel bleek de moeite waard want op de top was het een prachtig uitzicht op de bergen en ook de vallei.
We hebben hier onze koffiepauze gedronken. Daarna ging een gedeelte van de groep een wandeling maken en zij hebben paragliders zien vertrekken.
Nadat iedereen terug was zijn we naar het Lac d'estaing gereden. Een groot meer op 1.462 meter hoogte met prachtig uitzicht op de bergen. Hier hebben we onze picknick gedaan. Bleek dat de kinderbedevaart van het Huis van de Pelgrim daar ook zaten te lunchen. Even gekletst met Cristien Goumans en Ruud Verheggen.
Na de lunch een eind langs het meer gewandeld. Dat bleek weer een uitdaging voor mijn rolstoel want het was een grindpad met soms flinke hobbels en mijn rolstoel blijkt een eigen wil te hebben. Als ik rechtuit wil gaat de stoel rechts of links. Een uitdaging om over zo'n pad te rijden dus. Op het laatst wachtte er nog een uitdaging want we moesten een houten brug over met een flink hoogteverschil. Touwen aan de stoel gebonden en met vele handen de rolstoel er op getrokken en ik maar gas geven. Aan spanning en avontuur hebben we deze week geen gebrek.
Gea omschreef het rolstoel avontuur zo:"Vandaag weer te maken gehad met een puber rolstoel. Maar met ferme hand ingegrepen, krachtig aangepakt om de juiste weg te wijzen met hier en daar corrigerende leiband is het weer goed afgelopen."
Nadat iedereen weer veilig in de bus zat, zijn we naar Lourdes gereden. Daar zo'n 2 uurtjes vertoeft. Bij de grot geweest, een laatste kaars aangestoken. Water getapt en daarna een terras gepakt. Het is raar hoor dat het zo rustig is in Lourdes.
Vanuit Lourdes zijn we naar de Gevonden Glimlach terug gereden. Ik heb nog niet verteld dat de handrem van onze rolstoelbus al een paar dagen niet meer werkt. Dat maakt de reis extra spannend, zeker met al die haarspeldbochten in de bergen. Zo had Ruud een haarspeldbocht iets te kort genomen en zou eigenijk met behulp van de handrem en gas geven iets achteruit moeten rijden om de bocht goed te nemen. Voor de bus hadden we een laag muurtje en daarachter het ravijn. De handrem hield het niet en daardoor schoot de bus bij iedere poging alleen maar verder naar voren. De bus van Dirk reed achter ons en zij kwamen te hulp. Zij probeerde de bus terug te duwen in de hoop dat we op die manier wel de bocht konden nemen. Ook passagiers van een andere auto achter ons kwamen helpen. Gelukkig lukte het hen de bus zover terug te duwen dat de bocht genomen kon worden. Dat was even een heel spannend moment.
Gelukkig zijn we allemaal heelhuids in de Gevonden Glimlach aangekomen. Na het eten hebben we nog even het kaartspel Pesten gespeeld. Tegen 22:00u zijn Eric en ik naar de slaapkamer gegaan om te gaan slapen.

Vrijdag 29 Oktober 2021

Vandaag is het helaas al onze laatste dag in de Gevonden Glimlach. Omdat er twee lange reisdagen voor de boeg liggen, werd besloten om het vandaag rustig aan te doen en onze chauffeurs Ruud en Dirk een dag rust te gunnen.
Na een hele week prachtig, zonnig weer gehad te hebben, hadden we vandaag een regendag. Vanuit de tuin van de Gevonden Glimlach zagen we dat er op de top van de Aubisque sneeuw lag. Heel raar om te zien want we hebben daar begin van de week in de zon met 24 graden zitten picknicken en nu ligt er ineens sneeuw. Wat een geluk hebben wij dan gehad.
Eind van de ochtend werd de regen een beetje minder en besloten we een eindje te gaan wandelen. We wilde richting de restanten van de mijn gaan, maar besloten dat we niet hoger gingen omdat het nogal steil werd. Ik vond het wel meevallen totdat ik naar beneden reed en in een flauwe bocht er wat grind op de weg lag en ik bijna bijna het ravijn in gleed. Door het grind en schuin wegdek gleed de rolstoel weg en had ik er geen controle meer over. Gelukkig kon ik net op tijd de draai naar de weg maken en ook Dirk was snel bij mij om de rolstoel tegen te houden. Pffff dat liep net goed af.
Terwijl ik stil stond kwam Gea ineens voorbij gevlogen. Zij wilde mij helpen en gleed uit op het grind waardoor zij gelanceerd werd en voor mijn voeten een smak op de grond maakte. Daar schrokken we allemaal erg van en het is een wonder want buiten schaafplekken en later stijfheid, liep deze sliding goed af.
De middag hebben we rustig gedaan, de koffers zover ingepakt en we hebben in de tuin bloembollen geplant, die bloeien dan van het voorjaar.
Tegen 16:30u zijn we naar een geitenboerderij gewandeld, een flinke wandeling zo'n 3 km bergop, maar wel lekker. We troffen het want het regende de hele middag maar tijdens onze wandeling werd het droog.
Op de boerderij namen we eerst een kijkje in de schuur van de jonge geiten en daarna kwam de geitenboer en nam hij ons mee naar de melkstal. Dat werd weer even een uitdaging want ik moest een flinke drempel over om in de stal te kunnen komen. Ik dacht niet dat dit zou lukken dus zei dat ik wel buiten bleef staan. Ik heb al vaak gezien hoe koeien gemolken worden en dit zal niet veel anders zijn.
De geitenboer en de mannen waren het er niet mee eens en na onderling overleg werd besloten om mij met rolstoel en al over de drempel te tillen. De trektouwen kwamen weer tevoorschijn en ik moest achteruit naar de drempel rijden en het lukte ze warempel om mij binnen te krijgen.
Binnen kregen we uitleg over het melken, hoeveel liter het oplevert enz. We kregen ook allemaal een bekertje verse melk om te proeven. Ik vond de melk nogal waterig smaken.
Daarna was het weer een kunst om mij uit de stal te krijgen, ook dat is gelukt zonder ongelukken. Het was inmiddels pikdonker geworden.
We werden mee genomen naar een soort grot en daar was de kaasopslag. Het lag er vol met geitenkaas. In het Frans werd er van alles verteld over de kaas, Margo vertaalde dat voor ons en Gea voor mij. We kregen een stukje kaas om te proeven en ook een klein glaasje wijn maar dat is niet aan mij besteed. De kaas wel maar wijn niet. Daarna was er natuurlijk gelegenheid om kaas te kopen, daar gaat het tenslotte om.
Na afloop stond Ruud ons met de bus op te wachten om terug te rijden naar de Gevonden Glimlach.
Daar aangekomen rook het heerlijk naar Pannenkoeken en hebben we gesmuld van de pannenkoeken. De geitenkaas werd meteen gebruikt want een pannenkoek met geitenkaas en honing bleek lekker te zijn. Daarna weer op tijd naar bed voor ons laatste nachtje in de Gevonden Glimlach........ ik zou nog best een week willen blijven.

Zaterdag 30 Oktober 2021

Na het ontbijt zijn we rond 9 uur vertrokken. Het was moeilijk om de Gevonden Glimlach te verlaten want het was zo'n geweldige week, ik heb het zo naar mijn zin gehad en genoten. Ik wilde nog lang niet weg.
Helaas komt er aan alle leuke dingen een eind en moesten we echt weer richting Nederland. Het weer werkte wel mee want de zon had ook vanochtend plaats gemaakt voor regen.
Het eerste stuk van de reis konden we nog even genieten van de mooie uitzichten op de bergen, die later heuvels werden. Op de snelweg aangekomen werd het wat saaier en zat de halve bus te slapen.
Ik ben zelf ook even in slaap gesukkeld.
Onderweg was toch de zon weer gaan schijnen en rond de middag hebben we lekker buiten in de zon onze picknick weer kunnen houden. Dat deden we op een mooie parkeerplaats in Captieux.
Na de lunch weer verder gaan rijden en in de buurt van Chevanceaux een theepauze gehouden. Rond 17:00u kwamen we weer aan bij hotel Alteora in Futuroscope, waar we op de heenweg ook hadden geslapen.
We hebben eerst op de kamer nog wat liggen rusten. Daarna naar beneden waar we in de bar nog iets hebben gedronken. De bar was helemaal versierd voor Halloween.
Om 19:30u naar het diner en daarna naar de kamer voor ons laatste vakantie nachtje.

Zondag 31 Oktober 2021

Vanochtend zijn we om 08.00u (wintertijd ) al gaan rijden. We vertrokken met de opkomende zon. De koffiepauze buiten kunnen doen. Helaas besloot de zon ons na Parijs niet meer te vergezellen en kwam er steeds meer bewolking. Tijdens de lunchstop viel de regen met bakken uit de lucht en werd er besloten om binnen te lunchen. Na de lunch weer verder richting Nederland en het ging steeds harder regenen, teken dat we dichter bij NL kwamen. We hebben eerst Eric thuis in Halsteren afgezet en daarna was het mijn beurt.
Ik kan terugkijken op een geweldige, fantastische week. Ik heb ontzettend genoten, ben super verwend, en heb heel veel avonturen mee gemaakt.
Ik zal deze vakantie niet snel vergeten. Ik ben ook superblij dat mijn buik zich goed heeft gehouden, mede dankzij de antibiotica en de goede verzorging.
Ik heb geweldig mooie herinneringen gemaakt en genoeg om na te genieten. Bedankt Ruud, Margo, Angela, Caroline, Jeanne, Gerard, Gea, Dirk, Riet en Eric.

Ik kijk al uit naar Juli 2022 want ja, je leest het goed......juli 2022 gaan we terug. Ik vertelde onderweg dat er in de Tour 21 juli een etappe vanuit Lourdes start. Dat het mij zo gaaf lijkt om de Tour eens in de bergen te zien, de renners zien klimmen en afzien en ook van dichtbij te zien. Maar dat dit er niet in zou zitten omdat het ver weg is en met de rolstoel niet haalbaar is. Zeg zoiets niet tegen Ruud Fokker want bij hem is alles mogelijk. Ruud riep meteen: "dan gaan we volgend jaar terug". Toen we maandag in Lourdes waren ging hij zelfs al kamers voor ons boeken, dus het bleek een serieus plan te zijn. Supergaaf om naar de Tour te gaan, de bergen en Lourdes. Ik ben nu al aan het aftellen.....laat het maar snel juli 2022 worden!!

Ruud en Margo van 'PAC Vakanties' en 'de Gevonden Glimlach' voor jullie een speciaal bedankje dat jullie deze reis hebben mogelijk gemaakt en dit voor mij/ons gedaan hebben.